OOAK ชิ้นแรก น้องใจรัก ตอนที่ 2

     เห็นเค้ามีการตั้งชื่อ doll ที่เค้าปั้นขึ้นมาเลยอยากตั้งบ้าง ตัวแรกนี้ให้ชื่อไทยๆ ไว้เลยว่าน้องใจรัก. ตอนนี้น้องใจรักเริ่มมีผมแล้ว

ต่อมาเร่ิมมีลำตัว และจะมีแขนต่อไปตามภาพ sketch

พอจะเริ่มมีลำตัว. คราวนี้เลยคิดหนักว่าจะทำยังไงต่อดี. ลองหาข้อมูลดู เค้าเอาฟอยด์มาปั้นเป็นลำตัว แล้วค่อยเอา paper clay หุ้มเข้าไปเป็นการประหยัดดิน และทำให้ชิ้นงานไม่หนักจนเกินไป

จากนั้นค่อยจัดแขน และมือ ให้น้องใจรักเค้า. งานนี้ต้องใส่ถุงมือยางทำแล้วค่ะ. ไม่อย่างนั้นเวลารอดินแห้งแล้วจะลุกไปทำอย่างอื่นบ้าง นี่จะต้องล้างมือกันบ่อยมาก. แป้งจากดินจะติดมือเลอะเทอะไปหมด. 

กว่าจะได้อย่างที่เห็นก้อไม่ง่ายเหมือนกันแฮะ นอกจากมือและนิ้วแล้ว ต้องมีเครื่องมือช่วย ตัวเด็ดคือมีดคว้านผลไม้อันเล็กๆ ปลายแหลมๆนี่เอง ใช้เกลา และเหลาได้ถนัดมือมาก ชอบจริงๆ 

ชักสนุกกันใหญ่ละทีนี้  อยากจะเหลาให้น้องเค้าเรียบกริบมันยากอยู่. จับทางได้ว่าเอาน้ำลูบๆ จะช่วยให้เนียนมากขึ้น และน้ำทำหน้าที่เป็นเหมือนกาว เวลาเราปั้นเสริมเข้าไปจำทำให้ดินใหม่กับดินเก่าติดกันได้ค่ะ

รอน้องเค้าแห้งก้อเป็นวันเหมือนกันค่ะ  ใกล้จะเป็นรูปเป็นร่างแล้ว อิอิ ตื่นเต้น  โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ทำสิ่งใหม่ ในปีใหม่ กำเนิด OOAK Doll ตอนที่ 1

           😊  วันหยุดยาวปีใหม่ปีนี้อากาศเย็นสบายดีจัง  ทำให้เกิดอาการติสบรรเจิดขึ้นมาในใจ  หลังจากที่อยากลองงานปั้นดูบ้าง  เห็นเค้าปั้นตุ๊กตา OOAK Doll หรือ One of a kind Doll กันสวยๆ แล้วอยากทำบ้าง  เป็นความท้าทายแบบทดลองทำในสิ่งใหม่  จริงๆก้อแอบสนใจมานานแล้ว แต่ยังไม่ได้ฤกษ์ลงมือซะที

             OOAK Doll หรือ One of a kind Doll ที่พูดถึง หมายถึงตุ๊กตาที่ทำเพียงตัวเดียว แบบชิ้นเดียวไม่ซ้ำใคร ไม่มีเหมือนใครอื่นอะไรทำนองนั้น  ถ้าลองไป search ดูจะพบว่ามีคนทำสวยๆๆๆเยอะมาก  มันเป็นศาสตร์ที่บูรณาการ ฮ่าาาา เอาหลาย skill มารวมกันไว้ที่เจ้าตุ๊กตานี่เลย  เช่น  การปั้น  การวาด  การระบายสี  การออกแบบตัดเย็บเสื้อผ้า

            อันว่าการปั้นนั้นเราก้อไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสามารถเท่าไหร่  สมัยตอนเรียนศิลปะตอนอยู่โรงเรียนผลงานออกมาก็กลางๆ  ไม่โดดเด่น  โตมาหน่อยก้อหัดปั้นพวกแป้งขนมปัง  ปั้นดินสบู่อะไรพวกนี้อยู่พักนึง  จำได้ว่ายังไปนั่งเรียนเอาแป้งสบู่รูดกับลวดเพื่อทำก้านดอกบัวตามห้างสรรพสินค้าเลย  นั่นเป็นสิ่งที่จำได้ว่ายากเหมือนกันนะ  ค่อยเอาดินสบู่รูดๆๆขึ้นมาเป็นก้านให้แป้งติดเป็นก้านเรียวๆอย่างสวยงามเนี่ย

           
             ความสามารถที่มั่นใจมากขึ้นหน่อยก็เป็นงานวาดกับงานตัดเย็บเสื้อผ้า  เพราะทำมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว เรามีจักรเย็บผ้าเป็นของตัวเองเรียบร้อย

          จริงๆ ด้วยความอยากปั้นนี่เราปั้นหัวก่อนเลย ฮ่าาา  เก็บเอาโฟมกลมมาตัดออกบางส่วนแล้วเอาดินญี่ปุ่น หรือ paper clay ยี่ห้อ Home Spun มาห่อเข้าไป  แล้วเอามือปั้นให้เป็นหน้าคนตามภาพค่ะ        

           ต่อมาค่อย sketch ว่าตกลงจะปั้นออกมาเป็นแบบไหน  ที่จริงคือเค้า sketch กันก่อนปั้นนะ

          เอาเป็นว่าหยุดอยู่บ้านอีกจนถึงวันที่ 3 มกรา จะได้เป็นอย่างไร ต้องติดตามอ่านกันต่อไปนะจ๊ะ..

วันที่คนไทยร้องไห้กันทั้งแผ่นดิน : King Bhumibol Adulyadej

Painted by IPAD PRO with Apple Pencil on Procreate App

ทั้งที่ก้อคงจะเหมือนๆกับคนไทยคนอื่นๆทุกคน  ที่คิดว่าวันใดวันหนึ่งก้อต้องมาถึง  เพราะไม่มีใครหนีเรื่องนี้พ้น  ไม่ว่าจะเป็นคนรวย  คนจน  คนดี หรือคนชั่ว  ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้

เพียงแต่ว่าเราแค่คิดว่า  มันไม่ควรจะเป็นวันนี้เท่านั้นเอง  วันไหนก็ได้  วันข้างหน้าไปเรื่อยๆๆๆ

วันที่พระเจ้าอยู่หัวที่รักของเราต้องจากไป  คงไม่มีใครอยากให้ถึงวันนี้เลย

ฉันมาทราบข่าวอย่างเป็นทางการตอนหัวค่ำของวันที่ 13 ตุลาคม  เห็นภาพข่าวแล้วชวนน้าตาไหล  คนที่ไปเฝ้าที่โรงพยาบาลศิริราชคงจะรู้ก่อนใคร  และคงต้องร้องไห้กันหนักมาก  

พระเจ้าอยู่หัวทรงเสด็จกลับสู่สวรรคาลัย  พสกนิกรทั่วทุกสารทิศต่างร่ำไห้  คนแต่งกายสีดำกันทั้งประเทศ  บรรยากาศกรุงเทพเงียบหงอยไปถนัดใจ  ตามห้างสรรพสินค้าผู้คนบางตา  บนถนนที่เคยมีรถรามากมาย  กลับหายโล่งไปจากถนน  เหมือนทุกคนหยุดหายใจไปด้วย  เศร้า และ อึ้งไปกับสิ่งที่พวกเราต้องเผชิญกันต่อจากนี้ไป

ฉันนั่งฟังรายการพิเศษพระราชพิธีบำเพ็ญพระราชกุศลตลอดวันหยุด  สลับไปด้วยภาพยนตร์และเรื่องเล่าเกี่ยวกับพระราชกรณียกิจ ภาพเคลื่อนไหว  ภาพนิ่งมากมาย ตลอดพระชนม์ชีพของพระเจ้าอยู่หัว ตั้งแต่ทรงพระเยาว์จนกระทั่งเราก็เห็นพระองค์ท่านทรงชราภาพลงไปตามวาระสังขาร ไม่ได้ต่างไปจากพวกเรา

คนไทยรู้สึกใกล้ชิดพระเจ้าอยู่หัวราวกับว่าท่านเป็นเสมือนญาติผู้ใหญ่ที่เราเคารพนับถือมากๆ  เมื่อท่านเสด็จสวรรคต  ประชาชนไทยทุกคนใจหาย  และรู้สึกคิดถึงพระองค์ท่านทุกๆวัน ตลอดเวลา อย่างที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน

ฉันมีโอกาสอยู่ใกล้พระเจ้าอยู่หัวมากที่สุดตอนวันรับพระราชทานปริญญาบัตร

ครั้งนี้  ขอได้วาดพระบรมฉายาลักษณ์ของท่านเพื่อทดแทนความรู้สึกสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณต่อปวงชนชาวไทย  แทนความคิดถึง แทนความรักในฐานะประชาชนที่ได้เกิดมาในรัชสมัยของพระองค์  เติบโต และได้มีชีวติสงบสุขภายใต้พระบรมโพธิสมภาร

ข้าพระพุทธเจ้าจะน้อมนำความจงรักภักดีนี้ทำประโยชน์ให้ก้บสังคม  ดุจดังที่พระองค์ทรงบำเพ็ญพระราชกรณียกิจต่างๆไว้เป็นตัวอย่างตลอดพระชนม์ชีพ  ตลอดการครองราชย์ 70 ปี...

แสงและเงากับภาพเหมือนของพ่อ : Light and Shade

เมื่อหลายปีก่อน (เล่าเรื่องอดีตอีกละ)  ไฟแรงมาก...งานก้อเหนื่อย ยังดิ้นรนไปเรียนวาดรูปในวันหยุดต่อจนได้

เอาเป็นว่าเพราะไม่มีโอกาสได้วาดรูปทุกวันเพราะคงไม่มีเวลา  จึงไปเรียนวาดรูปก้อจะทำให้ได้วาดบ้าง  ก้อยังดีไม่ใช่เหรอ

อีกอย่างคือ...อาจารย์ท่านนี้เก่งงาน drawing มากกกก เขียนหนังสือ drawing หลายเล่ม ซื้อเก็บไว้เกือบหมด จะถือเป็นรางวัลของชีวิตมากถ้าได้เรียนกับท่านนี้ ท่านน่าจะมีเทคนิคดีๆมาสอน  และท่านคือ...ไม่บอกดีกว่า

บรรยากาศก้อเป็นการเรียนการสอนที่เป็นกันเองมากค่ะ   วันแรกๆนี่อาจารย์ให้ไล่เส้นให้ดู ขีดๆๆ เป็นทางเดียวกันให้เส้นและน้ำหนักสม่ำเสมอ  อาจารย์ดูพื้นฐานเราด้วย ว่าเรามีความมั่นใจในการใช้ดินสอยังไงบ้าง  แบบว่าก้อมั่นใจมากค่ะ  ฮ่าาาา อันนี้อาจารย์บอก อืม  เส้นของเราดูมั่นใจดีนะ  กล้าดี

สักพักอาจารย์ให้วาดรูปเหมือนให้ดูจากภาพต้นแบบ

เราก้อวาดๆไป  อ่าาา สักพัก  ภาพหน้าคนก้อเป็นหน้าแบบเบี้ยวๆ ไง เห็นเค้าวาดกันแบบมีโครงสร้าง มีสัดส่วนใบหน้า  เราไม่เลยยยย  วาดตามธรรมชาติจริง  มันก้อเบี้ยวสิ

อาจารย์เปิดทางสว่าง สอนเรื่องโครงสร้างใบหน้า  โห....อาจารย์เป๊ะมากเลย  อาจารย์บอกผมฝึกมาเยอะ วาดมาเป็นร้อยๆ เคยไปรับวาดรูปเหมือนฟรีแถวสะพานพุทธด้วย เลยได้ฝึกเยอะ  ต้องฝึกเยอะๆนะครับพี่ (หมายถึงเรานี่แหละ  เพราะอาจารย์อายุน้อยกว่าเราเลยเรียกเราพี่)

สัปดาห์ต่อๆมาได้วิชามาอีกเพียบ  วาดตา  วาดจมูก  ลงแสงเงา  อาจารย์บอกว่า...พี่วาดเร็วไปป่าวครับ  ดูรีบๆเนอะ  เราบอกเปล่านี่   สรุปอาจารย์กำลังจะบอกว่า  ใจเย็นๆก้อได้ไง  ค่อยๆวาดไป  เราอาจจะติดนิสัยจากการทำงาน  แบบต้องโชว์ว่าทำเร็วๆ คิดเร็วๆ ไว้ก่อน  พอมาวาดรูปมันไม่เหมือนกัน  ต้องค่อยๆมอง สังเกตแสงและเงา  รูปทรงให้ดี  ลากเส้นนี่บรรจงๆ  เหมือนอาจารย์ทำให้ดู  ขีดเส้นขนานกันทุกเส้นเลย  ดินสอเหลาแหลมตลอด  เวลาเหลาดินสอยังปราณีตเลยค่ะ

อาจารย์ให้หาภาพต้นแบบคนที่เราอยากจะวาดมาด้วย  เราหยิบรูปพ่อบ้าง รูปหลานบ้าง  อาจารย์ช่วยวาดโครงสร้างใบหน้าให้  แล้วปล่อยให้เราลงรายละเอียดเอง  ลงแสงเงาเอง  ทำให้เราเข้าใจอะไรได้มากขึ้นอีกเยอะ  

จากที่เคย drawing แบบที่คิดว่าวาดเสร็จแล้ว  ปรากฎว่าแบบนี้สำหรับอาจารย์เรียกยังไม่เสร็จนะ  เลยพบว่าเราเป็นคนไม่กล้าลงน้ำหนัก  ประเภทกลัวเละ  กลัวเจ็ง  

เราไม่เคยเข้าใจเรื่องน้ำหนักกลาง  พอลงเงาไม่ครบ หมายถึงระดับแสงเงามันมีประมาณ 1-9  เราคงไม่ครบภาพมันเลยแบน  ก่อนเรียนนี่ลงแค่เบาๆ  ตอนนี้อาจารย์บังคับอยู่ใกล้ๆเลย  ลงอีกๆๆๆ

ภาพออกมาดูชัดขึ้นอย่างที่เห็นค่ะ

รู้สึกมีกำลังใจนะ  อาจารย์บอกว่าถ้าพี่ได้วาดบ่อยๆ หรือฝึกเยอะๆนี่ พี่จะเป็นศิลปินที่ฝีมือน่ากลัวเหมือนกันนะ  โห...อาจารย์ชมใช่มั้ยเนี่ย

หลายปีตั้งแต่จบวิชา drawing ก้อเข้าสู่ mode เดิมค่ะอาจารย์ คือ ทำงาน และ ทำงาน

ยังคงเก็บภาพงานเก่าๆมาชื่นชมในคำสั่งสอนของอาจารย์  และหวังว่าวันหนึ่งจะเป็นศิลปินหญิงที่ฝีมือ "น่ากลัว" ให้จงได้นะคะ