Thank You from my heart

Sketched by S Note on Galaxy Note 8.0

ฉันวาดรูปนี้แบบเร็วๆ หลังจากคุยโทรศัพท์กับพี่ที่สนิทกันคนนึง

กำลังรู้สึกว่าอยากจะขอบคุณที่พี่เค้าโทรมา  ทั้งจริงๆเราก้อต่างทำงานที่เดียวกันแต่คนละ floor ต่างมีภาระงานมากมายจนกระทั่งแทบจะหาโอกาสกินข้าวด้วยกันยังไม่มีเลย

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้เสมอมา เรื่องของเรื่องคือใกล้วันที่ฉันจะต้องเข้ารับการผ่าตัดเข้ามาเรื่อยๆ  นับจากวันนี้ก็อีกประมาณสิบวัน  ซึ่งคิดดูแล้วสัปดาห์นึงของฉันมันผ่านไปเร็วมากเวลาอยู่ที่ทำงาน  เพราะมัวแต่ทำงานมักจะทำให้ไม่มีเวลาคิด  อาจจะทำให้เตรียมการต่างๆไม่ทัน  ทั้งที่รู้ตัวตั้งแต่เดือนครึ่งว่าจะต้องผ่าแล้วละ

เมื่อวานก้อไปซื้อของสำหรับเตรียมการยังชีพหลังผ่าตัด  แต่ยิ่งคิดเรื่องการผ่าก็ยิ่งกลัว  ทั้งที่ควรจะกลัวก่อนหน้าที่ตัดสินใจ ตอนนี้ยังคิดว่าไม่เปลียนใจ แต่ความกลัวมันเป็นเรื่องที่ต้องเกิด

แม้จะถือว่าตอนผ่าอยู่ในฤทธิ์ยาสลบเราจะไปรู้เรื่องอะไร  พอฟืันมาหลังจากนั้นสิเรื่องนึง  ความเจ็บปวดจะมากแค่ไหนยังไม่รู้  ที่แน่ๆทรมาน...ไปอีกหลายวัน

พยายามหยุดความคิดเอาไว้  ปลง ปลง และ ปลง  คนเราก้อเท่านี้  ตายไปก้อเหลือแต่กระดูกเหมือนกันหมด  เกิดมาตัวเปล่า  เข้าห้องผ่าตัดตัวเปล่าแค่เสื้อผ้าหุ้มร่างกาย  มือถือ แหวน นาฬิกา  ไอโฟน ไอแพด เอาเข้าไปด้วยไม่ได้  ถ้าได้รอดกลับมาจากห้องผ่าตัดค่อยว่ากันใหม่.....หุ หุ

 



My Life in Weekend

            วันนี้นั่งเย็บกระโปรงทำงานที่มันขาดซะที กลับมานั่งถีบจักรตัวเก่าที่ครั้งหนึ่งได้เคยใช้มันเย็บโน่นนี่เมื่อตอนมีเวลาว่างในชีวิตเยอะกว่านี้ เมื่อกลับมาเย็บผ้าหนนี้พบกว่า ...สายตามันแย่ลงเนอะ ฮ่าๆ ก้อคงเป็นไปตามวัย รู้สึกตัวเลยว่าใจร้อนมาก...สติหลุดหลายทีขณะตะกุยด้ายที่มันกระจุก ทำไมหารอยด้ายไม่เจอ มองไม่ถนัด สีด้ายใกล้เคียงกันจนมองไม่ออก นั่นหละ...ชีวิต... คิดถึงวันวานเมื่อครั้งกระโน้น ทั้งถัก ทั้งวาด ทั้งเย็บอะไรเยอะแยะ เพราะ hobby ของฉันมันคือชีวิตจริง ชีวิตที่เป็นตัวเอง และคงไม่มีวันจะเปลี่ยนแปลง เฮ้อ...

ตั้งคำถามกับตัวเองบ่อยๆเหมือนกัน ว่าทำไมชอบบ่นว่าไม่มีเวลา... 

วันแล้ววันเล่า...

คนทำงานอย่างเราเอาเวลาในชีวิตแลกกับเงิน เหมือนยิ่งขายเวลาให้กับงานมากเท่าไหร่ เราก้อได้เงินมากขึ้นๆ แต่ต้องยอมแลกกับเวลาและอาจจะสิ่งอื่นที่หายไปจากชีวิต มองเชิงบวกคือโชคดีที่ทำงานมากได้เงินมากก้อน่าจะดีแล้ว ดีกว่าทำมากแต่ได้น้อยเนอะ ก้อปลอบใจตัวเองไปวันๆ ให้สู้ต่อได้

อย่างไรก็ตามเถอะ วันว่างหรือเวลาว่างทีมีน้อยนิดคงดีกว่าไม่มี เหมือนกับหนังสือที่มีตัวหนังสือร้อยเรียงเหยียดยาวแบบไม่หยุดให้หายใจ  พอมีวรรคตอนเข้ามาแทรกซะบ้างก็จะทำให้รู้สึกดีขึ้น

เมื่อเจอวรรคตอน หรือรู้จักเว้นวรรคในชีวิตบ้าง  ก้อรู้สึกมีพลังขึ้นอีกนิดในการมองออกไปข้างหน้า ชีวิตคงอีกยาวไกล...สู้กันต่อไปนิ

Girl friends

Hey !

Do you remember girls gangs when you were young ?---Yes---I'm sure you can't forget them.

I post this image with love and thanks regard to their participant. They are so pretty girls. I feel a little regret that they couldn't see their picture after I'm back.

Friendship is a very beautiful thing in the world, isn't it ?


Good night,

What you want to be

Hi everyone,

Shooting while in the car

While I sit in the car, I always look out of the window for seeing the scene. When I shoot this photo, I think of my city when I was young. I miss the old day...

As time goes by, everything changes. Now we have many high buildings beside the street, too many cars and too many people around us.

Civilisation comes gradually, we cannot resist it. Just wait and see for how we grow along with technology and pollution in the same time.

Life is too short, so find what you want to be and try to be.

Miss you all.