ในบรรดางานกราฟฟิกที่ผู้เขียนกำลังหัดเรียนรู้แล้วรู้สึกว่ามีความรู้เกี่ยวกับมันน้อยที่สุดตอนนี้คือ งานประดิษฐ์ตัวอักษรค่ะ
บางคนเรียก อักษรวิจิตร. แต่ technical term ภาษาอังกฤษ เรียกว่า Typography อะค่ะ
จะว่าไปตอนเด็กๆ สมัยเรียนศิลปะเป็นวิชาโทในโรงเรียน (น่าจะช่วงมัธยมต้น-ปลายนี่หละ) ก้อได้เรียนอยู่เหมือนกันค่ะ. ทว่าเป็น project เล็กๆที่เรียนอยู่แค่ประมาณคาบถึงสองคาบเรียนเท่านั้น
ผู้เขียนเลยรู้สึกว่าต้องคลำทางหนักหนาอยู่แฮะ. เพราะหลังจากเข้าสู่การวาดรูปแบบเต็มตัวและหัวใจ. แบบว่ามันปะติดปะต่อระหว่างการวาดตัวหนังสือ , hand lettering, Calligraphy, Font และเรื่องการเลือกใช้ Font ไปจนการสร้าง Font
พยายามวาดออกมา.....สุดท้ายก้อออกมาแบบงงๆ. และประหลาดหน่อยๆอยู่ดี 5555😅
ผู้เขียนน่ะสนใจเรื่องงานวาดเป็นส่วนมากค่ะ. เรื่องงานตัวอักษรนี่ชักจะรู้สึกว่ามันสำคัญมากเหมือนกัน ทำไปทำมาเลยต้องมาเจาะลึก. และอยากทำออกมาให้สวย. แต่ดูแล้วก้อคงจะต้องใช้เวลาไปอีกสักพักนะคะ. กว่าจะตกผลึก. คือ. ....สวยมากไปกว่าอันนี้.ทำไงได้. เราไม่ได้เรียนมาทางนี้ตั้งแต่สมัยปริญญาตรี. จึงต้องพยายามเยอะๆ. เพราะว่า skill นี้มันต้องใช้
งานวาดมันจะโผล่ขึ้นมาอย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา. หากมีงานตัวอักษรเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนแล้วละก้อ. มันจะเติมเต็มซึ่งกัน. ทำให้งานดูน่าสนใจขึ้นมาอีก
"ฉันจะรอวันดอกไม้บาน" ที่เขียนประโยคนี้ขึ้นมา. ก้อมีความหมายแอบแนบอยู่ในนั้น
คือสักวันหนึ่งเราคงจะเก่งกว่านี้. เราคงจะดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะเราตั้งใจกับมัน
ประหนึ่งว่าเรากำลังเพียรปลูกต้นไม้. สักวันที่ถึงเวลามันคงจะเจริญเติบโต. มีผลให้เก็บกิน หรือออกดอกให้เราได้ชื่นชมบ้างละนะ.
คนเรามันต้องให้ความหวังกับตัวเองกันซะบ้าง.
เอิ่ม...แต่ว่าจะอีกนานไหม. กว่าดอกไม้จะเบ่งบาน. ความฝันจะเจิดจรัส.
เฮ้อ...รอกันต่อไป
✌☺