ในบรรดางานกราฟฟิกที่ผู้เขียนกำลังหัดเรียนรู้แล้วรู้สึกว่ามีความรู้เกี่ยวกับมันน้อยที่สุดตอนนี้คือ งานประดิษฐ์ตัวอักษรค่ะ
บางคนเรียก อักษรวิจิตร. แต่ technical term ภาษาอังกฤษ เรียกว่า Typography อะค่ะ
จะว่าไปตอนเด็กๆ สมัยเรียนศิลปะเป็นวิชาโทในโรงเรียน (น่าจะช่วงมัธยมต้น-ปลายนี่หละ) ก้อได้เรียนอยู่เหมือนกันค่ะ. ทว่าเป็น project เล็กๆที่เรียนอยู่แค่ประมาณคาบถึงสองคาบเรียนเท่านั้น
ผู้เขียนเลยรู้สึกว่าต้องคลำทางหนักหนาอยู่แฮะ. เพราะหลังจากเข้าสู่การวาดรูปแบบเต็มตัวและหัวใจ. แบบว่ามันปะติดปะต่อระหว่างการวาดตัวหนังสือ , hand lettering, Calligraphy, Font และเรื่องการเลือกใช้ Font ไปจนการสร้าง Font
พยายามวาดออกมา.....สุดท้ายก้อออกมาแบบงงๆ. และประหลาดหน่อยๆอยู่ดี 5555😅
ทำไงได้. เราไม่ได้เรียนมาทางนี้ตั้งแต่สมัยปริญญาตรี. จึงต้องพยายามเยอะๆ. เพราะว่า skill นี้มันต้องใช้
งานวาดมันจะโผล่ขึ้นมาอย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา. หากมีงานตัวอักษรเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนแล้วละก้อ. มันจะเติมเต็มซึ่งกัน. ทำให้งานดูน่าสนใจขึ้นมาอีก
"ฉันจะรอวันดอกไม้บาน" ที่เขียนประโยคนี้ขึ้นมา. ก้อมีความหมายแอบแนบอยู่ในนั้น
คือสักวันหนึ่งเราคงจะเก่งกว่านี้. เราคงจะดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะเราตั้งใจกับมัน
ประหนึ่งว่าเรากำลังเพียรปลูกต้นไม้. สักวันที่ถึงเวลามันคงจะเจริญเติบโต. มีผลให้เก็บกิน หรือออกดอกให้เราได้ชื่นชมบ้างละนะ.
คนเรามันต้องให้ความหวังกับตัวเองกันซะบ้าง.
เอิ่ม...แต่ว่าจะอีกนานไหม. กว่าดอกไม้จะเบ่งบาน. ความฝันจะเจิดจรัส.
เฮ้อ...รอกันต่อไป
✌☺
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น