ในขณะที่โลกยังคงหมุนไป...หญิงชราผู้เกษียณออกจากงานก่อนกำหนด ก้อยังก้มหน้าก้มตาสู้ชีวิตต่อไป. ด้วยสองมือและสองตาของเธอ
ร่างกายที่ผ่ายผอมลงไปเนื่องด้วยต้องกินอยู่อย่างจำกัด. ปรับลดมาตรฐานชีวิตลงมาให้พออยู่พอกินไปได้นานๆ. ซึ่งมันจะนานแค่ไหนนั้น. หญิงชราแทบไม่อยากจะคิด
นับจากวันนี้ไปจนถึงวันไหนกันเล่า...ที่ชีวิตจะหมดลมหายใจ
ถึงวันนั้นคงไม่จำเป็นต้องใช้เงิน. หรือมีเงิน
ทุกวันๆๆๆเธอนั่งวาดภาพ. อยู่กับสมุด sketch พู่กัน. ปากกาหลากสี กล่องสีต่างๆ และนั่งจ้องจอคอมพิวเตอร์ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ.
หากงานอยู่บนเพียงสมุด sketch จะเกิดรายได้ได้อย่างไรเล่า...ในโลกยุคนี้
ต้องแปลงงานจากงาน analog ให้เป็น digital สิ
จ้องจอคอมพิวเตอร์จนปวดตา...และมือปวดไปหมดเพราะข้อมือถูกใช้งานเยอะ.
บางทีหญิงชราคิดว่าไม่มีงานไหนที่เธอรักจะทำจนลมหายใจสุดท้ายอีกแล้ว.
ไปเป็นมนุษย์เงินเดือนอยู่นาน. โหยหาที่จะได้มีเวลาทำในสิ่งที่รักมาตลอด. พอมาได้ทำ...สังขารก้อพาลจะไม่ให้ความร่วมมือซะแล้วสิ
เคยกล่าวโทษโชคชะตา...
ทำไมฉันไม่ได้วาดรูป. ทำไมฉันถึงไม่ได้ทำในอาชีพที่ฉันอยากทำ
ตอนนี้ชักจะรู้สึกว่าโชคดี. หึ ๆ
ถ้าไม่มีวันเวลาอันโชติช่วงเหล่านั้น แม้ไม่ได้ทำในสิ่งที่รัก...ก้อสามารถส่งต่อชีวิตให้พอจะยืนหยัดอยู่ได้ในตอนนี้...
เพื่อให้ได้ทำ "ในสิ่งที่รัก". ซะที
แม้จะเคยเหน็ดเหนื่อยอย่างมากมายในเวลานั้น. วันนี้ต้องมาขอบคุณตัวเอง
ที่ทำทุกอย่างอย่างเต็มที่และทำให้อย่างดีที่สุดเสมอ. จึงมีวันนี้ได้...
และ...
โลกยังคงหมุนไป
มีคนหวังดีสร้างปัญญาประดิษฐ์ให้วาดรูปแทนมนุษย์ได้ซะงั้น. เพื่อนๆในหมู่คนสร้างงานศิลปะพากันเลิกอาชีพนักสร้างสรรค์ไปหลายคนด้วยความท้อใจ
โลกยังคงหมุนไป
คืนนี้เวลานอนยังต้องสวมแผ่นพยุงข้อมือต่อไปอีกสักเดือนสองเดือน.
และต้องหยอดน้ำตาเทียมบ่อยๆเพื่อรักษาอาการตาแห้ง. เพราะจ้องจอคอมพิวเตอร์นานต่อเนื่องเกินไป. ...อันนี้พฤติกรรมไม่สมกับวัยซะเลยค่ะ
หลายครั้งยังเจ็บปวดในใจ
แม้ว่าจะผ่านไปหลายปี....
เคยได้เริ่มทำงานประจำตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยได้สามปีครึ่ง. หางานเอง. ไม่ต้องรบกวนใคร...ไม่ต้องให้พ่อแม่มาเลี้ยงดูนับจากมีงานทำ
ไม่เคยไม่มีรายได้....หรือ. ไม่เคยรายได้น้อยเท่านี้มาก่อน...
เอาเถอะนะ...
สักวันหนึ่ง
วันหน้าจะต้องดีขึ้นกว่าวันนี้.
อย่างน้อยวันนี้...ก้อดีกว่าวันก่อนโน้นใช่มั้ยล่ะ
...
โลกยังคงหมุนไปค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น