มีนาคม 15, 2566

เรื่องสั้นแนวเสียดสีสังคมที่แอบอยากเขียนแนวนี้บ้าง

 


"อันเนื่องมาจากเช้าวันนั้น". เป็นเรื่องสั้นที่ผู้เขียนอยากจะทดลองอะไรบางอย่างค่ะ


จริงๆก้อนอกจากเรื่องนี้แล้ว.  มีอีกเรื่องหนึ่งที่อยู่ในระหว่างการขัดเกลา.  กับนิยายที่เขียนไม่จบอีกหนึ่งเรื่องที่เป็นแนวเสียดสีสังคม


ทว่า...พอไม่สามารถเขียนจบได้.  มันเลยไม่รู้จะพูดอะไรต่อดีค่ะ ฮ่าา


วันหลังจะเอามาโชว์ให้เหล่าผู้อ่านได้เห็นนะคะ. เผื่อจะมีคน comment มาบ้างว่าอยากอ่านต่อ. อิอิ


เรื่องแนวเสียดสีสังคมนี่ก้อเขียนยากกว่าแนวโรแมนติกดราม่าเยอะนะคะ.  คือกว่าจะหาประเด็นอะไรที่มันโดนใจแรงๆได้.  ต้องแรงพอที่จะพยุงให้ตัวเองเขียนได้จนจบเรื่องด้วย.  สรุปเลยนานๆจะเกิด moment แบบนั้น. จึงคาดว่าอาจจะมีเพียงเล่มนี้เล่มเดียวที่สามารถออกสู่สายตานักอ่านได้ค่ะ


ในช่วงยุคสมัยก่อนโน้นนนน...อาจจะเป็นช่วงที่ผู้เขียนเพิ่งจะเริ่มชีวิตการทำงาน.  ช่วงนั้นยังว่าเป็นยุคเฟื่องฟูของวรรณกรรมแนวเสียดสีสังคมก้อว่าได้.  เป็นยุคที่ยังไม่มีโลกอินเตอร์เนต.  ไม่มีโทรศัพท์มือถือ. โอ้ววว ...นึกภาพกันไม่ออกเลยล่ะสิ. ว่าคนยุคนั้นอยู่กันอย่างไร5555


สมัยนั้นมีนักเขียนแนวๆนี้อยู่หลายท่าน.  เช่น. ชาติ กอบจิตติ, วานิช  จรุงกิจอนันต์. ฯลฯ.  


คือผู้เขียนคงจะนึกคิดว่าตัวเองเขียนเป็นแต่แนวโรแมนติกดราม่า.  ถ้ามาหัดเขียนเรื่องแนวสร้างสรรค์สังคม หรือ เสียดสีสังคมนิดๆๆๆ.  น่าจะสนุกดีนะ


ทีนี้วัตถุดิบในหัวสมองเราก้อมีน้อย.  เพราะพวกข่าวการเมือง  ข่าวเกี่ยวกับมวลชน. หรือ ข่าวเกี่ยวกับกลุ่มแรงงานต่างๆนี่ไม่เคยอยู่ในเรดาร์ความสนใจของเราเลย.  แล้วจะเอาอะไรมาผูกเป็นเรื่องดีล่ะ


ไหนจะตัวละครอีก.  จะสร้างตัวละครอย่างไร


สรุปก้อเขียนไปตามเท่าที่จะคิดได้ล่ะค่ะ


เรื่องแนวเสียดสีสังคมอาจจะสะท้อน. หรือ ให้อะไรบางอย่างที่มันหนักหัวไปซักหน่อยกับผู้อ่านนะคะ.  แต่ในมุมของผู้เขียนรู้สึกว่าได้ส่งผ่านสาระไปยังผู้อ่านที่ดูเป็นสาระจริงๆ. 55555.  ไม่เน้นบันเทิง


ส่วนโรแมนติกดราม่าในแนวผู้เขียนที่ชอบเขียนเนี่ย...ก้อจะเน้นโรแมนซ์หวานแหวว. กุ๊กกิ๊ก.  อิ่มใจ. และสอดแทรกคติการดำเนินชีวิตไปด้วยค่ะ


เขียนได้ลื่นไหลมากกว่าเยอะ. แต่กระนั้นก้อยังเขียนไม่จบอยู่อีกหลายเรื่อง


การเขียนนิยายแบบด้นสดนี่มันตื่นเต้นดีจริงๆค่ะ. ฮ่าาาา.😂   ด้นไปด้นมาแล้วเจอทางตัน...พอเว้นวรรคหันไปทำอย่างอื่นเผื่อจะคิดออก.  คราวนี้เลยไปไกลโลดเลย. คือกลับมาเขียนต่อไม่ติดไปซะอีก.  


ตั้งแต่ออกจากงานมาก้อกลับไปเขียนอยู่บ้างเหมือนกันค่ะ  ทว่าทำหลายอย่างมาก ...สุดท้ายนิยายก้อยังไปไม่ถึงไหนอยู่ดี.  เฮ้อ.  ขอบอกเลยว่าเขียนนิยายนี่ใช้พลังมากกว่าวาดรูปหลายเท่าตัว


ก็เขียนกันต่อไปและวาดกันต่อไปค่ะ


เพราะเป็นสิ่งที่รักจะทำ.  ชีวิตผู้เขียนคือสิ่งเหล่านี้แหละค่ะ .... 😊


Link เผื่อใครที่สนใจนะคะ :






ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น