ช่วงนี้วุ่นวายอยู่กับพวกแมวๆที่บ้านค่ะ
จริงๆแล้วที่บ้านไม่ได้ตั้งใจจะมีสัตว์เลี้ยงเลย นับตั้งแต่น้องหมาตัวก่อนหน้านี้ไปสวรรค์เพราะความชราภาพ. ทำให้รู้สึกว่าไม่อยากจะเสียใจเวลามันตายจากไป และทางคุณแม่ก้อบอกว่าสัตว์เลี้ยงนี่มันเป็นภาระสำหรับท่าน (น้องหมาสร้างวีรกรรมโหดๆไว้เยอะค่ะ)
อันนี้ต้องฟังเสียงคุณแม่เป็นหลัก. เพราะท่านเป็นผู้รับผิดชอบหลักเวลามีสัตว์เลี้ยงในบ้าน. ท่านต้องคอยให้ข้าวให้น้ำ. ตอนนี้ก้อรู้สึกว่าท่านอายุมากขึ้นตามลำดับ. ไม่อยากให้ท่านเหนื่อย และท่านชอบบ่นๆว่าชอบปลูกต้นไม้มากกว่าเลี้ยงสัตว์
แม้ปากท่านจะบอกไม่อยากเลี้ยง. แต่เวลามีหมาแมวมาทำท่าขอข้าวกินทีไร. เห็นท่านจะอดสงสารไม่ได้. หยิบโยนอาหารให้มันซะเป็นส่วนใหญ่. เลยทำให้ท้ายสุดก้อต้องมีแมวจร.มาเดินวนเวียนเป็นพักๆอยู่ดี. ทว่ามาแล้วไป. ไม่ได้ถือว่าเป็นสมาชิกในบ้านแต่อย่างใด เพราะมาแล้วไป
ตั้งแต่เมื่อปลายปี. มีแมวจรเพศเมียคาบลูกแมวน่าจะอายุประมาณ 1 เดือน ลูกแมวสองตัวแน่ะ. มาเดินวนเวียนที่บ้าน ราวกับว่าจะหาที่ "ปล่อยของ" 555
นางเดินวนเวียนเหมือนพาลูกมาเล่น. มาวันเว้นวัน. บางช่วงมาทุกวัน. ถ้าไปไล่มัน มันก้อจะหายไปครึ่งวัน. แต่รุ่งขึ้นมาใหม่. เป็นเช่นนี้แหละ
จนในที่สุดมันเอาลูกมาปล่อยทิ้งไว้ถาวร. ตัวนางเดินหายไปไม่กลับมาให้เห็นอีกแหละค่ะ. เฮ้อ
ที่บ้านเลยไม่รู้จะทำไงได้. เห็นลูกแมวหน้าตาแบ๊วๆ. ไม่มีอะไรกิน. เดินไปเดินมาเพราะหาแม่ไม่เจอแล้ว ทำไงดี...เลยต้องให้อะไรมันกิน. คราวนี้เลยเหมือนจับพลัดจับผลูต้องเลี้ยงไปโดยปริยาย
เจ้าเหมียวเติบโตขึ้นตามลำดับค่ะ ตอนนี้น่าจะอายุได้ 8 เดือน. อุปนิสัยขี้กลัว. ชอบอยู่ใกล้ๆคน. ไม่เดินเตร็ดเตร่ไปไหนเลย. วันๆนั่งๆนอนๆอยู่แต่ในบ้าน. เวลาใครมาก้อจะชอบทักทายและเอาใจด้วยการหงายท้องให้ชมซะงั้น
พูดถึงก้อทำให้รู้สึกเครียดน้อยลงไปหน่อยค่ะ. เวลากลุ้มๆกับชีวิต. ก้อไปเล่นเกาพุงน้องแมว. ฮ่าาาา
เกิดมาไม่เคยเลี้ยงแมวเลยยยยย
ตอนนี้ต้องหาข้อมูลยกใหญ่ค่ะ. และเริ่มต้องซื้อพวกอาหารเม็ด กับพวกเฟอร์นิเจอร์ accessories ต่างๆนานา. เช่น. พวกที่นอน. กระบะทราย. ฯลฯ ให้แมวด้วยละสิ
ไหนจะต้องพาไปฉีดยาและทำหมัน
สรุปว่าเสียตังค์อีกงานนี้.
คือได้ยินคุณพ่อคุยเล่นกับแมว. คุณแม่ก้อบ่นว่าแมวด้วยน้ำเสียงเอ็นดู เวลาไปทานอาหารนอกบ้านก้อจะเก็บอาหารเหลือมาเผื่อแมวเหมียว เหมือนเจ้าแมวนี่เป็นสมาชิกในบ้านเลย. ผู้เขียนจึงต้องช่วยแบ่งเบาภาระคุณพ่อคุณแม่ในการดูแลสัตว์เลี้ยงไปด้วย. ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วคนเกษียณอย่างเราก้ออยู่อย่างระวังเรื่องค่าใช้จ่ายมากอยู่แล้ว. แต่เห็นทางบ้านดูมีความสุข. จึงคิดว่าอะไรพอจะทำได้ก้อจะทำค่ะ
โชคดีที่เจ้าเหมียวตัวนี้ไม่กลัวกล้องถ่ายรูป. 55555. Post ท่าสู้กล้องได้ตลอด. เลยถ่ายรูปแมวได้อย่างสบาย
เรื่องราววันแมวๆก้อมาเอวังด้วยประการละฉะนี้. สงสารแมว. และสงสารตัวเองไปด้วยล่ะค่ะ งานนี้...555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น