ความตั้งใจที่ออกนิยายเล่มใหม่ซักทีนั้นมีมาตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ ทว่าก้อไม่สามารถบริหารจัดการตัวเองให้ทำได้สำเร็จ จึงต้องมีการเลื่อนเป้าหมายมาเป็นปีนี้
ท่ามกลางสิ่งใหม่ๆที่ต้องเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง กับสิ่งที่ต้องทำเป็นประจำเพื่อสะสมชิ้นงานเพิ่มพูนเพื่อรอวันเก็บดอกผล มันก้อใช้เวลาแบบว่าเจ็ดวันต่อสัปดาห์ และทำงานกันวันละประมาณ 12-14 ชั่วโมง จนรู้สึกว่าใช้สายตากับจอคอมพิวเตอร์มากเกินไป และรู้สึกปวดตาเป็นพักๆแล้วล่ะคะ
ทีนี้งานเขียนก้อเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ยังอยากจะทำอยู่ต่อไป เคยดึงตัวเองออกมาจากการวาดรูปพักนึง นั่งตั้งหลักอยู่พักใหญ่เลย กว่าจะคิดออกว่าควรจะเริ่มจากสะสางโครงเรื่องให้เรียบร้อยก่อนจะดีไหม เพราะไม่งั้นก้อจะเขียนแบบดั้นด้น หรือแบบไปตายเอาดาบหน้าเหมือนสมัยยังเป็นเด็กไงล่ะคะ
แล้วสุดท้ายเขียนไปเขียนมาก้อจบไม่ลง ส่วนมากจะเป็นอาการที่ว่าย้ายไปเขียนเรื่องใหม่ เรื่องที่สาม เรื่องที่สี่ห้าหกไปเรื่อย พอจะกลับมาเขียนเรื่องที่หนึ่งต่อ ...อ้าว เขียนไงต่อดีละเนี่ย
ไปรื้อค้นนิยายเก่าๆสมัยก่อนที่เคยเขียนค้างเอาไว้มาให้ผู้อ่านดูตามภาพข้างล่าง ดูๆไปแล้วเรานี่มีนิยายที่ยังเขียนไม่จบเยอะเป็นตั้ง
สมัยยังเป็นเด็กเขียนด้วยปากกาหมึกสี เขียนลงบนสมุดนี่หละค่ะ จะเห็นได้ว่ากระดาษเหลืองไปตามกาลเวลา แน่ล่ะ เวลาน่าจะผ่านมาเกินสามสิบปีแล้ว
จริงๆสมัยนั้นมีเครื่องพิมพ์ดีดแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าพิมพ์ดีดแบบเร็วๆไม่เป็น และพิมพ์ไปพอไม่ถูกใจมันก้อลบไปลบมา ลบยากด้วย ลบแล้วก้อเลอะเทอะไปหมด ทำให้ไม่ลื่นไหลเหมือนการเขียนด้วยมือหรอกค่ะ
แล้วอาจจะมีนิยายที่เขียนเอาไว้มากกว่านี้ แต่ว่าเป็นคนย้ายบ้านบ่อย สมุดเก่าๆสูญหายไปมาก อย่าว่าแต่สมุดเก่าๆเลย หนังสือการ์ตูนที่รักมากๆยังหาย บางทีปลวกก้อแทะไปหมด รู้สึกเสียดายแต่ก้อไม่รู้จะทำอย่างไรได้ หลงเหลือมาจนถึงวันนี้เท่านี้ก้อบุญแล้วเนี่ย5555
สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องยืนยันถึงความเป็นตัวเองได้อย่างดี
สิ่งใดที่เราเคยชอบทำตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก หมายถึงว่า เราทำโดยที่เป็นตัวเราจริงๆ ไม่ได้ต้องการเงินหรือค่าจ้าง ไม่ได้มีใครบังคับให้ทำ และเราไม่เคยจะหยุดคิดถึงสิ่งเหล่านั้น มันก้อคือ passion ของเราจริงๆ
และจงซื่อสัตย์ต่อหัวใจของตัวเอง เพราะชีวิตมันแสนสั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าวันไหนเราจะอยู่หรือไป อยากทำอะไรก้อจะทำให้สุดใจเลยค่ะ
ตอนนี้ขาย ebook กับเค้าเหมือนกัน แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยรุ่งเรืองเท่าไหร่ค่ะ ฮ่าาาา เอาเป็นว่า มันเหมือนเป็น Project ที่ต้องศึกษากันต่อไปอีกยาวๆ คิดว่าจะประสบความสำเร็จในงานเขียนได้คงจะต้องเขียนให้ถูกใจตลาด (หรือเปล่าเนี่ย) และมีงานเขียนออกมาเยอะๆ อย่างต่อเนื่อง. อีกอย่างนึงคือ ส่วนใหญ่นิยายของเราสั้นเกินไปไหม. สังเกตว่าท่านอื่นๆที่เขียนกันเค้าเขียนเป็นหลักหลายหมื่นนนนนนนคำ. โอ้วววว....
มีนิยายเรื่องใหม่เก็บไว้ในมือเกือบได้เวลาคลอดสู่ตลาดแล้วล่ะค่ะ. คราวนี้จำนวนคำหลักหมื่นอยู่เหมือนกัน. คงจะยาวพอที่จะเรียกว่านิยายได้. หากจะแก้ไขให้ถูกใจคงจะไม่เสร็จหรอกค่ะ. เพราะว่าคงจะแก้อยู่อีกนานนนนน. จนสุดท้ายไม่เสร็จซักที (คนอ่านเลยจะไม่ได้อ่านละทีนี้)
เฮ้อ. (ถอนหายใจกับตัวเอง)😅
จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรและอย่างไรนั้น โปรดติดตามกันต่อไปนะคะ อิอิ😚
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชม blog ค่ะ.
---------------------------------------
Link งานเขียน Ebook
MEB : เรื่องสั้น "ความสุขสุดขอบฟ้า"
