Banana cake เป็นของหวานหรืออาหารเช้าก็ยังได้นะ

แทบจะทุกตำราบอกเหมือนกันหมดว่าอาหารเช้าเป็นมื้ออาหารที่สำคัญที่สุด...

แต่ในความเป็นจริงของชีวิตคนสมัยนี้ อาหารเช้ากับอาหารกลางวันถูกบวกรวมกันกลายเป็น “brunch” ไปซะงั้น เพราะเนื่องด้วยเงื่อนเวลาการตื่นกับการเดินทางไปทำงานและเวลาเริ่มทำงานมันไม่ได้ไปด้วยกัน  คนสมัยนี้คงมีน้อยคนที่จะมีโอกาสได้ทานอาหารเช้าแบบเต็มรูปแบบ

ยกเว้น...เวลาไปสัมมนาต่างจังหวัดกับที่ทำงานแบบที่ติดกันหลายๆวัน ฮ่า ถึงจะมีโอกาสได้กินอาหารเช้าแบบเต็มรูปแบบ แถมมีขนมช่วงพักเบรคสัมมนาอีกตั้งสองมื้อ เคยเป็นช่วงเวลาที่แสนสุขสำหรับผู้เขียนจริงๆค่ะ

 

วันนี้จะมาเล่าเรื่องการทำเค้กกล้วยหอมแบบจริงจังซะทีค่ะ  เพราะเป็นขนมที่ทำบ่อย ทานเป็นอาหารเช้ามื้อเล็กๆ หรือจะทานเป็นของหวานยามสายหรือยามบ่ายก็ได้.   ใช้เวลาทำไม่นาน อุปกรณ์น้อย วัตถุดิบไม่กี่อย่าง. ทำให้การเริ่มต้นทำขนมและการจบ project เป็นเรื่องสวยๆ. ไม่เลอะเทอะ. ไม่เละเทะ ทำเสร็จแล้วก็รีบล้างอุปกรณ์เก็บเข้าชั้นแบบรวดเร็ว. (เพราะใช้อุปกรณ์ไม่กี่อย่าง. ก็เลยล้างน้อยค่ะ) อันนี้ชอบมาก. 

เคยเล่าไปครั้งหนึ่งแล้วเรื่องว่าทำเค้กกล้วยหอมแบบใส่พิมพ์ Loaf Pan แต่คราวนี้ลองเปลี่ยนมาใส่พิมพ์กลมบ้างนะคะ. เป็นพิมพ์กลมแบบพิมพ์ฟอยด์มีฝาปิด ใครอยากลองทำตาม ก้อไปตามหาพิมพ์ฟอยด์เบอร์.     ได้เลยค่ะ เมื่อใส่เนื้อ batter ลงไปประมาณ   กรัม จะได้ปริมาณที่พอดีๆ. อย่าลืมว่าห้ามใส่จนเต็มเด็ดขาดนะคะ. ไม่งั้นเวลาอบมันจะพองล้นออกมา.  

วิธีแก้ถ้าเกิดว่ายังมีเนื้อเค้กที่เราผสมเสร็จแล้ว หรือที่เรียกว่า batter นั่นแหละค่ะ. ถ้ายังเหลืออยู่อีกก้อให้ใส่พิมพ์ถ้วยกระดาษไปก่อนนะคะ

บอกไว้ก่อนเช่นเคยว่า blog ไม่ได้แจกสูตร. ขอเป็นการแบ่งปันประสบการณ์การทำขนมก้อแล้วกันนะคะ.  เพราะเชื่อว่าสูตรเค้กกล้วยหอมหาได้ง่ายมากๆ

เวลาผู้เขียนคิดจะทำเค้กกล้วยหอมมักจะเริ่มจากมีกล้วยหอมงอมๆอยู่ในตู้เย็นซัก 1-2 ผลก้อพอค่ะ จากนั้นก็จะเตรียมอุปกรณ์ได้แก่  

• ตาชั่ง digital

• อ่างผสมขนาดใหญ่ขอเป็นทำจาก stainless 

• แก้วตวงของเหลว 

• ตะกร้อมืออันใหญ่ (อันใหญ่จะดีค่ะ. ออกแรงกวนส่วนผสมแล้วทนแรงต้านได้ดี)

• ช้อนช้า 1 อัน

• อ่างใส่แป้งพร้อมวางตะแกรงร่อนแป้งไว้ข้างบนได้เสร็จสรรพ

( to be continued...ยังมีต่อค่ะ ขอเป็นทะยอย update นะจ๊า)

ขอมอบสิ่งดีๆให้กับคนอ่านเพื่อเริ่มต้นปี 2565 อย่างมั่นใจ

😄 เห็นเค้าชอบแจกอะไรฟรีๆกันในช่วงปีใหม่. วันนี้ขอแจกด้วยคน

แจกแบบไม่มีเงื่อนไข. ไม่ต้องใส่เครดิต. เอาไปใช้กันเลย. เพราะผู้เขียนเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่มีประโยชน์มหาศาลกับชีวิตนะคะ. มันคือแผ่น tracker

สายชอบจดพวก bullet journal ต้องรู้จักแน่. จริงๆแล้วผู้เขียนชอบจด. แต่ไม่ถึงขั้นจดเป็น bullet journal ขนาดนั้น. ที่จริงเคยพยายามอยู่พักนึง แต่รู้สึกจะเหนื่อยเกินไป. จำพวก index ต่างๆไม่ค่อยได้. เลยหยุดไปแล้วววว. เอาแค่ทำ tracker ไว้ติดตาม monitor เรื่องต่างๆที่อยู่ใน focus ก็จะแย่แล้ว.  เพราะว่าทำหลายอย่างมากเลยค่ะ มีแผ่น tracker เป็นปึกเลย

ยิ่งทำอะไรหลายสิ่งอย่าง ยิ่งต้อง monitor ตัวเองให้ดี. เราไม่มีทางจะรู้เลยว่าในเวลาวันหนึ่งๆเราหมดเวลาไปกับอะไร. สิ่งไหนที่ทำเงิน. สิ่งไหนที่ยังไม่ทำเงิน (บางสิ่งบางอย่างทำแล้วไม่เห็นผลในเวลาสั้นๆ)

เราควรจะต้องรับรู้สถานะของสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ค่ะ

แผ่น tracker อันนี้ ผู้เขียนออกแบบและสร้างไฟล์เองด้วย Adobe Indesign ค่ะ ขอบอกว่าช่วงหัดใช้โปรแกรมนี่เป็นช่วงที่โหดร้ายพอดู.  อาศัยศึกษาด้วยตนเองทั้งจากการดูใน youtube และทดลองมั่วไปมั่วมาจนพอจะทำได้ล่ะค่ะ.  

นั่นแหละ ถึงได้บอกกับผู้อ่านไปว่าช่วงสองปีแรกเป็นปีที่เหนื่อยมากกับการเรียนรู้โปรแกรมต่างๆ ในโลกแห่งงาน graphic 

ไม่ได้ไปเข้า course ที่ไหนเพราะมองว่าเป็นโปรแกรมที่ใช้ไม่บ่อยเท่า Photoshop กับ Illustrator ก็เลยต้องฝึกเองประหยัดกว่าค่ะ

เมื่อถึงจุดหนึ่งที่คิดว่าพอจะใช้งานได้ และเข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นแล้ว.  ผู้เขียนพบว่าโชคดีจังที่เราใช้  Adobe Indesign พอได้ เพราะประยุกต์ไปทำงานได้อีกหลายประเภทเลยค่ะ. เช่น. ใช้วาง layout เวลาทำ ebook ได้ดีมาก แถม export ไปมาระหว่าง Photoshop กับ Illustrator ได้เป็นอย่างดี. ทำให้สามารถสร้างงานได้หลากหลายมากขึ้นค่ะ. 

อย่างหนึ่งที่ยังไม่ได้พูดถึง คือ ก่อนจะ track หรือ monitor สิ่งที่กำลังทำอยู่.  อย่าลืมวางแผนหรือ ทำ Goal setting กันก่อนนะคะ ยิ่งต้นปีอย่างนี้ถือเป็นช่วงเวลาที่ดีในการเริ่มต้นตั้งเป้าหมายของตัวเอง.  ว่าในปีนี้เราอยากจะทำอะไรให้สำเร็จบ้าง. 

เช่น  Goal Setting คือ อยากลดน้ำหนัก ก้อตั้งเป้าว่า. ปีนี้จะลดน้ำหนักให้ได้ 10 กิโล. Action plan คือ ออกกำลังกายให้ได้เดือนละ 4 ครั้งเป็นอย่างน้อย(สัปดาห์ละครั้ง). ทุกครั้งที่ไปออกกำลังกาย ก้อให้ทำเครื่องหมายในตาราง tracker เอาไว้ด้วยนะคะ. ทีนี้เราจะได้เห็นภาพชัดขึ้นว่าเราทำตามเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ได้หรือยัง

แปะแผ่น Tracker ไว้ในที่เห็นชัดเจนเลยค่ะ

บางคนอาจจะบอกว่า มาจดให้เสียเวลาทำไม.  ดูในมือถือก้อได้. เดี๋ยวนี้ใน application พวกนาฬิกาสุขภาพมีให้ดูสถิติต่างๆเยอะแยะ.  

เราควรต้องตอกย้ำเป้าหมายกับตัวเองบ่อยๆด้วยการให้สมองทำงานร่วมกับกล้ามเนื้อมือนี่หละค่ะ. เด็ดสุดแล้ว ซึ่งมันได้ผลดีมากกับผู้เขียนค่ะ  

เอาเป็นว่า. รู้สึกดีที่ได้ทำประโยชน์ให้กับผู้อ่านบ้างนะคะ. 

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชม blog ค่ะ

Link สำหรับ ดาวน์โหลดจ้า

Link download สำหรับคนที่ถนัด Dropbox ค่ะ

https://www.dropbox.com/s/2oxbf1ekhignien/Free-TH-YearOverview-2565.pdf?dl=0

จิตวิญญานคริสต์มาส : ความรักกับความหวัง

 

อีกไม่กี่วันจะถึงวันคริสต์มาส วันซึ่งกลายเป็นเทศกาลของชาวโลกก้อว่าได้. เพราะสังเกตว่าไม่ว่าประเทศไหนๆ (ส่วนใหญ่) ก้อฉลองวันคริสต์มาสด้วยกันทั้งนั้น แม้ว่าจะไม่ได้มีศาสนาคริสต์เป็นศาสนาประจำชาติก็ตาม

ถ้าใครเป็นสมาชิกพวกบริการ streaming เช่น Netflix หรือ HBO GO จะได้ดูหนังเกี่ยวกับคริสต์มาสหลายเรื่อง. ซึ่งเค้าปล่อยหนังออกมาตั้งแต่ช่วงเดือนพฤศจิกายนแล้ว

เราชอบดูหนังคริสต์มาสเพราะดูแล้วได้ความรู้สึกเชิงบวกกับชีวิตมากขึ้น. ดูชีวิตมีความหวัง 

หนังเกี่ยวกับคริสต์มาสมักจะมีโทนสีสดใส. สว่าง มีแต่ Bokeh วิบวับๆๆๆๆๆๆๆ. ดูสดชื่น. มีสีสัน. 

ที่ชอบน้อยหน่อยก้อตรงที่หลายเรื่องมักจะเป็น theme เกี่ยวกับความรักหนุ่มสาว เอาเป็นว่าใครที่กำลังอกหัก หรือ ไม่มีแฟน. ดูแล้วคงจะเศร้ามากกว่าสุข

ใครที่อยู่คนเดียวคงจะต้องเหงา เพราะเทศกาลนี้เค้าเน้นเรื่องการกลับมาเจอกันของครอบครัว.  อย่างน้อยเวลานับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่ต้องมี scence หวานชื่นกับหวานใจ. ซึ่งสิ่งเหล่านี้คงบาดใจสำหรับคนเพิ่งเลิกกับแฟน.  คนตกงาน หรือคนที่ไม่มีครอบครัว

เราชอบออกไปหาพลังบวกตามห้างสรรพสินค้าในช่วงก่อนคริสต์มาสเล็กน้อย. เป็นเพราะตามห้างสรรพสินค้าจะประดับประดาไปด้วยไฟกระพริบหลากสีสัน. มีต้นคริสต์มาสต้นใหญ่ มีของประดับสวยๆ. ดูแล้วสดชื่น

ปีนี้อยากจะสดชื่นให้สมกับเป็นปีที่เกษียณมาอยู่บ้านครบ 3 ปี เลยไปรื้อเอาต้นคริสต์มาสที่เคยซื้อไว้เมื่อประมาณ 6-7 ปีมาแล้วออกมาตั้งไว้ดูเล่นบ้าง

ถ้าใช้คำว่ารื้อออกมาแปลว่าถูกเก็บเอาไว้ซอกมุมไหนซักแห่งของบ้าน  แน่ล่ะ. สภาพตอนรื้อออกมาคือมีใบร่วงออกมานิดหน่อย  คือร่วงน้อยกว่าที่คิดเอาไว้. อาจจะเป็นเพราะว่าตอนเก็บก้อเก็บอย่างดี. คือเก็บใส่ถุงพลาสติกไม่ให้ฝุ่นเกาะ. 

แต่ข่าวร้าย...คือ

ฐานที่มีไว้เสียบต้นมันหายไป

ทำไงล่ะคะ.   ต้นคริสต์มาสจะตั้งได้ไง. ถ้าไม่มีฐาน

ออกไปเดินท่อมๆหาวัสดุที่จะมาใช้แทนได้.  เดินรอบๆบ้านพอจะมีอะไรที่ใช้แทนได้ก้อไปเอามาก่อน. ได้คุณพระบิดามาช่วยยก. เพราะงานนี้งานใหญ่5555. มีแต่ของหนักๆทั้งนั้นเลย. ยกเองไม่ไหวค่ะ

ติดตั้งสำเร็จก้อต้องมีการเอาพวกของประดับมาติด.  สั่งซื้อไฟกระพริบมาจาก web shopping online เป็นรุ่นที่ใช้ solar cell  

ขอเวลาไปถ่ายรูปให้สวยๆก่อนนะคะ. แล้วจะเอามาโชว์ใน post ให้ดู

นั่งชื่นชมต้นคริสต์มาสด้วยความรู้สึกชื่นมื่น.  ก้อคนมันชอบนี่นา

ยิ่งเวลาพลบค่ำ. พอไฟเริ่มติด. ยิ่งสวย

คิดไปถึงปีหน้า...ชีวิตจะดีกว่านี้ไหมหนอ.  ปีนี้เหนื่อยมากค่ะ  เหนื่อยแต่ได้รายได้กลับมาน้อยมาก. น้อยจนคิดว่าควรจะเลิกทำ.  ควรพยายามในสิ่งที่มันคุ้มค่า และคู่ควรจะเหนื่อยหรือเปล่านะ

เศร้าค่ะ

เหมือนกับชีวิตมันแทบจะหมดสิ้นไปกับการออกจากงาน.  อะไรที่เหลือ. ก้อพาลหมดลงไปที่สุดในปีนี้

เหมือนคนเพี้ยนที่นั่งวาดรูปทุกวันแล้วคิดว่าจะสิ่งที่ทำด้วยความรักจะพาชีวิตรอดไปจากวิกฤต.   

....เรามาถึงจุดนี้ได้ไง

นึกๆว่าจะยอมแพ้ดีกว่า.  กลับไปสมัครงาน....กลับไปเป็นมนุษย์เงินเดือน

จะได้มีเงินแน่นอนเข้าบัญชี.    ได้ไม่เท่าเก่าก้อจะไม่ว่าสักคำ  

สิ่งที่ค้นพบตอนนี้คือ.   ยังไงก้อทุกข์อยู่ดี.  ทำงานเป็นลูกจ้างเค้าก้อต้องทำสารพัดแม้จะได้เงินดี.   คิดว่าออกมาจากตรงนั้นแล้วจะดีกว่า.  ก้อกลับมาทุกข์กับการไม่มีรายได้เลย. 

ต้นทุนค่าใช้จ่ายกว่าจะสร้างงานได้หนึ่งชิ้นมีตั้งแต่ค่าเครื่องคอมพิวเตอร์.  ค่าอินเตอร์เนตรายเดือน ค่าเช่าโปรแกรม. ค่าเช่า cloud storage ไว้เก็บไฟล์งานเพราะพวก hard drive หรือ portable harddisk นี่อาจจะพึ่งพาไม่ได้. นึกจะเสียก้อเสียได้

ค่ากล้อง ค่าเลนส์ ค่าจิปาถะ.  รวมไปจนถึงค่าเรียนต่างๆ ไม่เรียนรู้ trend สินค้าใหม่ๆ. เพิ่มทักษะให้ตัวเอง ก้อสร้างงานสู้ชาวโลกเค้าไม่ได้สิ. 

ไหนจะค่าวันและเวลาเช้าจรดค่ำวันละ 12-15 ชั่วโมงในการฝึกๆๆๆๆๆๆ ให้ชำนาญ

ค่าสายตาที่ต้องใช้จ้องจอตลอดวัน.  ค่าเสื่อมสังขารร่างกายที่นั่งหลังขดหลังแข็ง. จนบางช่วงเจ็บหลังบ้างแล้ว.  ปวดข้อมือ.  ปวดนิ้วเพราะต้อง click ไปๆมา

นั่งเงียบๆดูต้นคริสต์มาสแล้วก้อคิดค่ะ

คิดว่าปีหน้าจะเป็นอย่างไร....

พยายามทำดีที่สุดแล้วมันก้อยังไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลยเหรอ.   เปล่าหรอกค่ะ. มันก้อดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ. แต่มันก้อเติบโตแบบทีละเล็ก ละน้อย. 

เราไม่ได้ใจร้อนนะ.  แต่ต้นทุนชีวิตเราลดน้อยลงไปตามกาลเวลา.   

บางคนบอกว่าเหมือนปลูกต้นไม้.  เราต้องอดทน. รดน้ำพรวนดินไปเรื่อยๆ.  วันหนึ่งข้างหน้าเราจะได้กินดอกผลของมัน.   

...จริงป่าวเนี่ย.....เฮ้อ...

Yearly Review 2021: ทบทวนชีวิตในปี 2564

 

เกร๋มั้ยล่ะคะ  ปีนี้จะมาทบทวนชีวิตให้ฟังกัน อิอิอิ.  ราวกับกำลังเขียน Executive summary ให้อ่านกันซะงั้น

อ่านกันเล่นๆ แต่คนเขียนเอาจริงนะ. หมายถึงตั้งใจเขียนจริงๆ เชื่อว่าจะเป็นตัวอย่างประสบการณ์ให้กับหลายคนที่คิดจะ early retire ออกมา หรือคนที่เกษียณออกมาแล้ว. อยากจะรู้ว่าชีวิต post-retirement นั้นมันเป็นยังไง

ท้าวความย่อๆเผื่อให้คนที่เพิ่งจะเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก ว่าผู้เขียน early retire มาได้สองปีแล้วค่ะ ณ สิ้นเดือนธันวาคมปี 2564 นี้ก้อถือว่าครบ 3 ปีพอดี. รายละเอียดการเดินทางตั้งแต่ต้นรบกวนอ่านย้อนหลังได้ค่ะ. หรือย้อนไปไกลโพ้นตั้งแต่ตอนผู้เขียนยังทำงานเป็นมนุษย์ลูกจ้างก้อยังได้อยู่.  เพราะว่า blog นี้อายุได้ 10 ปีแล้ว เขียนมาอย่าง..งงๆ ว่าเขียนอะไรดีวะเนี่ย.5555 แต่ก้อเขียนมาจนได้ถึงวันนี้ 

ปัจจุบันผู้เขียนทำงานอดิเรกให้เป็นงานประจำ คือ การวาดรูปเป็นหลัก. คำว่าเป็นหลักคือ ใช้เวลากับสิ่งเหล่านี้มากที่สุดในบรรดาทั้งหมดค่ะ

แต่อย่าคิดนะคะว่า จะได้รายได้จากการวาดรูปนี้เป็นรายได้หลัก. เพราะจะบอกว่า. รายได้น้อยมาก (จนคิดว่าไปทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ยเนี่ย)

ด้วยเหตุผลหลายอย่างที่มันน้อยค่ะ.  ผู้เขียนคิดเองคร่าวๆ น่าจะเป็นสาเหตุดังนี้

ปัจจัยภายใน (ตัวเอง)

• Skill การใช้โปรแกรมยังไม่คล่อง (Adobe Photoshop, Lightroom, Illustrator, Indesign, PremierPro, After Effect, Procreate, ClipStudio, Vectornator, Affinity. ฯลฯ) 
• มองภาพตลาด(Know your Market) ไม่ออก. ไม่รู้ว่างานวาดมีสไตล์ หรือการใช้งานที่แตกต่างกัน วาดอย่างที่คิดว่าวาดอะไรได้บ้างก็วาดไป. ไม่รู้ว่าคนที่ซื้องานเราเค้าเอาไปทำอะไร. ทำเช่นนี้ประดุจสร้างงานแบบเหวี่ยงแหค่ะ  5555. ก้อต้องเหวี่ยงล่ะ. เพราะมันไม่รู้นี่หว่า. เหวี่ยงไปโดนอะไรก้อไปวาดสิ่งนั้นเยอะๆ เพราะรู้ว่าสิ่งนี้มันขายได้ถึงแม้ไม่ได้ขายดี. แต่เราเป็นผู้มาใหม่. ก้อต้องเอาแบบนี้ไปก่อน
• มีความคิดอินดี้ว่าไม่อยากวาดงานแนวที่เค้าขายดี. เพราะมันเกร่ออออ และในตลาดมีเยอะแล้ว. แข่งขันก้อสูง. สงสัยจะเหนื่อยเปล่า. ก้อเหนื่อยจริงๆค่ะ แฮ่กๆเลย. เป็นช่วงเวลาแห่งความเหนื่อยหนักและน่าท้อใจ
• ไม่สามารถทำตาม timeline หรือ plan ที่ตั้งไว้ เช่น. ตั้งใจว่าจะ submit งาน เท่านั้นเท่านี้ ก้อทำไม่ได้ครบตามที่ตั้งใจค่ะ. มีผลทำให้จำนวนงานมัน growth น้อย ไม่สามารถจะทำยอดขายได้. แล้วก้อยังขัดแย้งในใจเกี่ยวกับเรื่องจำนวนงาน.  ว่าบางท่านที่ประสบความสำเร็จในการขายงานพวกนี้เค้าจะบอกว่าจำนวนไม่ใช่สิ่งที่เป็นหัวใจของรายได้.  บางคนมีงานไม่เยอะ แต่ขายถูกที่ถูกตลาดและถูกเวลา ก็ปังงงงได้.  คนที่งานเยอะๆเป็นหลักพันหลักหมื่นเค้าเริ่มมาก่อน ก้อเลยมีงานเยอะ. ยอดขายก็เลยดีกว่า

ปัจจัยการเปลี่ยนแปลงภายนอกเข้ามากระทบ

• ธุรกิจขายงานวาดของเราเป็นธุรกิจรักสามเศร้าดีๆนี่เองค่ะ.  สามเศร้าคือมี 3 ตัวละครที่เข้ามาเกี่ยวข้องกัน คือ

1. ตัวเราผู้สร้างงาน
2.  Marketplace ที่เรานำงานไปวางขาย
3. Payment Gateway ได้แก่ Paypal, Payoneer เป็นต้น

• ปี 2563 ปีที่แล้ว marketplace รายใหญ่อย่าง ShutterStock ประกาศลดค่า commission จากเดิมอัตรตำ่สุดที่ผู้สร้างงานจะได้รับเหลือเพียง 0.1 USD ซึ่งทำให้ความ shock ในหมู่บรรดาผู้สร้างงานทั่วโลก บทเรียนนี้จึงสอนให้รู้ว่ามันมีความไม่แน่นอนในทางรายได้จริงๆค่ะ  แต่โชคดีที่รายอื่นๆเค้าไม่ได้ลดตามไปด้วยนะคะ. มันจึงเหมือนเป็นการบีบให้ผู้สร้างงานจะต้องหัดนำงานไปขายหลายๆที่เพื่อกระจายโอกาสในการขายไปโดยอัตโนมัติ
• ปีนี้ 2564. จากการที่เกิดวิกฤตโรคระบาดใหญ่ไวรัสโคโรน่า ทำให้ประเทศทั่วโลกเป็นหนี้สิน รัฐบาลแต่ละประเทศต้องพยายามหารายได้. สำหรับประเทศไทยจึงเกิดการเก็บภาษี vat กับพวกธุรกิจออนไลน์ทั้งหลาย. ทีนี้ทาง Paypal เค้าเป็นเจ้าใหญ่ระดับโลก  จึงต้องมาเปิดบริษัทในประเทศไทยและจัดการกฎระเบียบต่างๆให้สอดคล้องกับกฎหมายตัวใหม่ของไทย ทำให้ผู้สร้างงานแบบบุคคลธรรมดาไม่สามารถรับเงินที่ทาง marketplace โอนมาให้ได้. จะต้องไปเปิดบัญชีใหม่กับทาง Paypal แบบบัญชีพาณิชย์เท่านั้น ซึ่งก้อไม่ใช่ทุกคนจะเปิดเปิดบัญชีแบบพาณิชย์กันได้ มันมีรายละเอียดข้อกำหนดลึกๆ อีกอะค่ะ.  สรุปว่าโชคดีที่มี Payoneer อยู่อีกหนึ่งแห่ง. แต่ก้อได้ข่าวว่าเก็บค่าธรรมเนียมโน่น-นั่น-นี่ เยอะแยะ  น่าสงสารบรรดาผู้สร้างงานทั้งหลาย. รวมทั้งตัวเอง.....กว่าจะได้เงินเข้ากระเป๋าาาาาา.  ซึ่งเงินมันก้อน้อยอยู่แล้วค่ะ

รักสามเส้า. หรือ รักสามเศร้า ก้อชักจะคล้ายๆกันล่ะค่ะ  ดึงกันไปกันมาระหว่าง 3 ตัวะคร ทำให้ยอดรายได้ได้รับผลกระทบ. คิดบ่อยๆว่าเลิกทำดีกว่ามั้ย.  

นี่นะหรือการทำตาม passion มันเจ็บปวดมิใช่น้อยนะคะเนี่ย มันเหมือนอิสรภาพเต็มเปี่ยม. ไม่ต้องมีเจ้านาย. ไม่ต้องมีนายจ้าง. คนที่เค้าทำแล้วประสบความสำเร็จก้อยังมีให้เห็นอยู่นะคะ. แต่สำหรับผู้เขียนแล้ว...คงต้องเดินต่อไปอีกอะค่ะ

ไม่มีเหตุผลอะไรเลิศเลอในการไปต่อค่ะ.   เพียงแค่ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมา...รู้สึกตัวอีกที. ก้อกลับมานั่งโต๊ะทำงานและสร้างสรรค์งาน.  มันเหมือนอัตโนมัติ. บางทีหยุดทำไปบ้างก็มักจะเป็นเพราะปวดหลัง แสบตา แต่ไม่ใช่หยุดทำเพราะคิดไม่ออกค่ะ.  

ทำด้วยใจที่ยังอยากทำ.  ก็ทำกันต่อไปค่ะ....

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ.