ชีวิตเหมือนการเดินทาง เหมือนการขึ้นภูเขา และเหมือน...ฯลฯ
มองย้อนกลับไป...
กว่าจะเติบโตมาจนป่านนี้ได้ ก็ต้องผ่านหลายสิ่งหลายอย่าง มีทั้งสมหวัง เวลาพิชิตเป้าหมายได้สำเร็จ กับเคยต้องผิดหวัง แบบร้องไห้น้ำตาซึม หรือบางทีน้ำตาท่วมจอ
ทั้งหมดทั้งมวลนั้นถูก save เก็บไว้ในหัวสมองของเรา
เรื่องใหม่ๆของทุกวันถูก upload ขึ้นไปเก็บไว้ บางเรื่องต้องรู้จักเอากลับมาประยุกต์ใช้เพื่อเอาชีวิตรอด จึงต้อง download ลงมาใหม่...
คิดแบบนี้แล้วนึกภาพออกค่ะ ตราบที่ยังมีลมหายใจ ต้องสู้กันต่อ
ว่าด้วยภูเขาลูกใหม่ของผู้เขียนในตอนนี้...คือการเขียนนิยาย
คราวที่แล้วบ่นให้คุณผู้อ่านฟังไปแล้วว่ามันคือการวิ่งมาราธอนดีๆนี่เอง...จริงๆนะคะ กว่าจะกลั่นออกมาได้แต่ละตอน ทำเอาผู้เขียนปวดหัว ไมเกรนขึ้น ...เพราะบางทีมันนึกไม่ออกค่ะ ว่าจะลงประโยคแรกอย่างไร
คือ...สังเกตว่า...ถ้าประโยคแรกออกมาได้เมื่อไหร่ ประโยคอื่นจะไหลตามมาได้
ซื้อยาแก้ปวดหัวมาเพิ่มล่ะค่ะ....ฮ่าาาา
ไหนจะต้องเดินเรื่อง ไหนต้องมีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร เหมือนโดนตัวละครสิงร่างอย่างไรอย่างนั้น
สิงฉันหน่อยเถอะจ้าาาา....จะได้เขียนออกมาได้ตลอดรอดฝั่ง เหมือนมีนักอ่านขาประจำเค้าซุ่มรออ่านอยู่...
"ปลายฟ้าไม่เคยไร้ดาว" เวอร์ชั่นเดิมนั้นหนา 40 หน้ากระดาษ A4.... 17 ตอนจบ ค่ะ
ตอนนี้มารีไรท์กันใหม่ให้เหมาะกับยุคสมัย....ยังไม่พ้นช่วงเปิดเรื่อง แนะนำตัวละครเลย....เขียนไป 45 หน้ากระดาษ A4 แล้ว..... ไม่น่าเชื่อ!!
คือไม่น่าเชื่อว่าตัวเองกลับมาเขียนนิยายได้อีกครั้ง
พาตัวละครไปไกลเลยค่ะ แถมมีตัวละครใหม่ๆมาเสริมเพื่อความแน่นปึ๊กของเนื้อเรื่อง
ที่จริงพอยาวขึ้นก็มีโอกาสสร้างตัวละครได้ดีขึ้นไปด้วยค่ะ ....อย่าลืมไปอ่านกันนะคะ
คนเขียน...เขียนไป...ร้องกรี๊ดดดๆไปด้วยตลอดเลย ด้วยความสวีทแหววของพระเอกกับนางเอก ซึ่งตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มรักกันเลยเนี่ย....เฮ้อ เหนื่อยค่ะ
เหนื่อยคือ คนเขียนเหนื่อยค่ะ
เรื่องนี้เขียนจบไปเรียบร้อยแล้วในเวอร์ชั่น พ.ศ. 2529 ยังยืนยันไม่เปลี่ยนโครงเรื่องและไม่เปลี่ยนตอนจบค่ะ
อ่านฟรี 10 ตอนแรกนะคะ ที่เหลือขออนุญาตไม่ฟรี แต่ราคาเบาๆค่ะ นึกซะว่าช่วยเป็นทุนในการซื้อยาแก้ปวดหัว 55555
ขอบคุณทุกท่านค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น