ตุลาคม 04, 2558

ถ้าคุณมีขวดโหลเปล่าๆซักใบ...


เห็นรูปวาดสีน้ำรูปขวดโหลเปล่าๆ ทำให้นึกอะไรอย่างหนึ่งขึ้นมาค่ะ

นึกถึงหนังสือเล่มนึงชื่อ เก็บเวลาไว้ในขวดแก้ว ที่เขียนโดย คุณประภัสสร เสวิกุล ผู้ซึ่งเพิ่งจะล่วงลับไปไม่นานมานี้

บทประพันธ์เรื่องนี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในยุคสมัยนั้น (พูดเหมือนนานมากเลย)  มีการนำบทประพันธ์มาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ด้วย และก้อได้รับความนิยมไม่แพ้กับหนังสือ



ตามชื่อหนังสือบอกว่าอยากเก็บเวลาไว้ในขวดแก้ว  ฉันเองชอบชื่อหนังสือเล่มนี้มาก  ขอบอกว่าชอบชื่อหนังสือแต่ไม่กล้าเปิดอ่าน เพราะรู้ว่าเรื่องนี้เนื้อเรื่องเป็นแนวสะเทือนอารมณ์ ยิ่งเป็นพวกบ่อน้ำตาตื้นอยู่ด้วย  

ส่วนที่ดีที่สุดของหนังไม่เพียงเนื้อหาที่เป็นที่จดจำของวัยรุ่นเท่านั้น เพลงประกอบก้อไพเราะสุดๆ ย้อนไปฟังเมื่อไหร่ก็อดจะน้ำตาซึมไม่ได้

หากฉันเก็บเวลาในขวดแก้ว 

สิ่งที่ฉันจะทำคือสะสมคืนและวัน
ที่ล่วงเลยมานิรันดร์ 
เพียงรอวันจะมอบมันแก่เธอ...


ฉันหวนนึกไปถึงชีวิตเมื่อครั้งยังเป็นวัยหวาน มีอะไรบ้างนะที่ยังจำได้จนถึงวันนี้  เวลายังคงเดินไปข้างหน้า ไม่สามารถถอยหลังกลับ  คิดถึงความสนุกสนานสมัยเรียนหนังสือ   เพื่อนร่วมชั้นเรียน  และเรื่องกุ๊กกิ๊กในวัยเรียน ฮ่าาา  หลายสิ่งอย่างยังจำได้ โดยเฉพาะเมื่อยังวนเวียนเจอเพื่อนเก่าๆ ใน  social media  วีรกรรมต่างๆของเพื่อนๆยังคงเป็นที่จดจำเสมอ

อาจารย์ท่านนึงเคยบอกประมาณว่า "เมื่อพวกเธอโตขึ้น พวกเธอจงรักกัน  ช่วยเหลือกันไว้  เพราะพวกเธอรู้จักกันและอยู่ร่วมกันตั้งแต่เด็กจนโต "

ฉันพบว่าหลายสิ่งอย่างในชีวิต  กว่าเราจะพบว่ามันจะยิ่งมีค่า  ก็ต่อเมื่อมันถูกบ่มเพาะด้วยกาลเวลาแล้วเท่านั้น .



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น