ที่จริงความคิดว่าอยากจะมี webtoon ฝากไว้ในโลกสักเล่มนั้นมีมานานแล้วค่ะ จากความที่ว่าเป็นคนชอบวาดรูปมาเป็นพื้นฐาน ซึ่งการชอบวาดรูปนั้นเป็นพื้นฐานของทุกสิ่งในขณะนี้...
จากแค่การวาดรูป นำพาชีวิตให้มีจินตนาการต่างๆนานา แม้จะไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับการวาดรูปเลย เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆมาตลอดยี่สิบกว่าปี ตอนนี้เป็นอิสระแล้วก็ยังไม่ได้วาดรูปแบบจริงจังเลยค่ะ
อ้าว...
รูปข้างบนนั้นเป็นงานวาดเก่าเก็บที่วาดเอาไว้ตอนเป็นเด็ก เรื่องลาก่อนรักเอย เป็นเล่มที่วาดไว้น่าจะประมาณเรียนชั้นประถมได้ อุตส่าห์เก็บไว้จนถึงวันนี้ กับอีกหลายเล่มที่เห็นซ้อนๆกันอยู่ในภาพ เก็บไว้เพื่อจะเตือนตัวเองว่าฉันเป็นใคร... นี่หละคือหมุดหมายของชีวิต ที่สักวันฉันจะต้องกลับไปหาให้จงได้ เพราะมันคือที่มาของความเป็นเรา
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้วาดรูปเยอะเท่าตอนเป็นเด็กอยู่ดีค่ะ เพราะต้องทำสิ่งที่หารายได้ก่อน เดี๋ยวจะไม่มีกิน5555 ถึงอย่างนั้นสิ่งที่ทำก็ยังอยู่ใน area ของการวาดรูป หรืองานศิลปะอะไรทำนองนั้นอยู่ค่ะ เพียงแต่มีกรอบชัดว่าสิ่งที่วาดเป็นงานเชิงพาณิชย์ ไม่ได้วาดเพื่อความสบายใจเหมือนตอนเป็นเด็ก
เพราะเหนื่อย จนคิดว่าอาจจะพอแค่สองเรื่อง ไม่เขียนต่อแล้ว หรือไม่เรื่องที่สามก็จะไม่ post สดให้นักอ่านรออ่านแล้ว มันกดดันมากค่ะ อาจจะไปเขียนให้จบก่อนแล้วลงทีเดียวก็เป็นได้
ที่แน่ๆต้องเขียนเรื่องที่สองให้จบ5555 เดี๋ยว Profile จะเสียได้
งาน webtoon หรือวาดการ์ตูนเป็น story ที่เล่าด้วยภาพ เป็นการรวมกันของงานนิยายกับการวาดรูปค่ะ ที่จริงก้อได้ทำมาแล้วตั้งแต่เด็กน่ะแหละ ตามรูปที่โชว์ข้างบน
ความแตกต่างคือเทคโนโลยีที่เข้ามาช่วยให้การวาดง่ายขึ้น
รู้สึกว่าต้องฝึกฝนอีกเยอะเลยค่ะ ไม่กล้าโชว์งานของตัวเองเลย เวลาเห็นเด็กๆรุ่นใหม่ (รู่นลูก รุ่นหลาน) เค้าวาดออกมาสวยเป๊ะ 5555
เริ่มเข้าใจคำว่า สไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ มากขึ้นค่ะ ซึ่งเราอาจจะมีก็ได้นิ อิอิอิ
วันนี้รู้สึกเขียนไม่ค่อยออกค่ะ เพราะฤทธิ์ยาลดน้ำมูก แก้แพ้อากาศที่กินเข้าไป หัวมึนไปหมด นี่หละพออากาศเย็นลงก็จะเป็นแบบนี้ทุกปี แม้แต่นิ้วที่กดบนแป้นคีย์บอร์ดก็ตกร่องบ่อยมาก ทำให้พิมพ์สะดุด ออกอาการร่างกายไม่พร้อมเท่าไหร่
ฝากติดตามกันต่อไปนะคะ
วันนี้ขอจบตรงนี้ก่อน.
