หนึ่งปีที่ผ่านไป

From the window of สมิติเวช hospital

ภาพนี้ถ่ายเมื่อปีที่แล้ว...

ปีนื้กำลังจะผ่านไปอีกปีนึงแล้วเนอะ  วันนี้อยากเขียนแนวบ่น ฮ่าาาา  ตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายน จนเกือบจะหมดเดือนธันวาคมฉันยังอยู่ในความวุ่นวายหลังการผ่าตัดครั้งที่สอง ถึงแม้ว่าอาการจะดีขึ้นตามลำดับแต่ก็อดจะประสาทน้อยๆไปกับอาการต่างๆนานาที่ยังไม่หมดไป

ปีที่แล้วผ่าตัดใหญ่กว่านี้ใช้เวลาในการผ่าตัดประมาณแปดชั่วโมง  ส่วนครั้งนี้หมอบอกไม่มีอะไรมาก แต่ก้อใช้เวลาในการผ่าตัดไปเกือบหกชั่วโมงอยู่ดี

ร่างกายบอบช้ำไปตามสมควร ต้องนอนโรงพยาบาลไปห้าวัน  แต่ก้ออาจจะดีกว่าปีที่แล้วที่รวมๆแล้วนอนโรงพยาบาลสองแห่งต่อเนื่องกันรวมแล้วนอนไปสิบวัน

การนอนโรงพยาบาลนานๆนี่ให้อะไรกับชีวิตมากพอดู

จากความเชื่อแต่เดิมว่าตัวเองเป็นคนสุขภาพปกติเหมือนๆคนอื่น  ต้องเปลี่ยนความคิดใหม่... ทำให้นึกถึงวันข้างหน้าว่าหากเป็นโรคเรื้อรัง หรือเป็นอะไรที่ร้ายแรงจะมีชีวิตอยู่อย่างไรหากวันหนึ่งพ่อ-แม่จากไปหมด

ใครหนอจะอยากให้เรามีชีวิตอยู่  เรามีชีวิตอยู่เพื่อใคร หรือ เพื่ออะไรกันแน่

ตอนนอนที่สมิติเวชวาดรูปแก้เหงาไปได้  วาดลงบนสมุดเนื้อกระดาษธรรมดา ซึ่งไม่ได้เหมาะกับการใช้สีน้ำเท่าไหร่   บางที ณ เวลาที่มีเวลา  ก้อกลับไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะวาดได้ดีไปกว่าที่เห็นอยู่นี้  เพราะจิตใจไม่ได้ปลอดโปร่ง  จนบัดนี้รูปที่วาดยังไม่เสร็จสมบูรณ์ดี  ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่  เห็นทีไรทำให้นึกถึงคืนวันอันทรมานนั้นทุกทีไป

ถือโอกาสขอบคุณใครก้อไม่รู้  ที่เข้ามาอ่าน Blog เป็นคนที่ฉันไม่เคยรู้จักซักคน  ฮ่าาา เพราะถ้าเป็นคนที่รู้จักกันจะไม่ยอมบอกเด็ดขาดว่ามี Blog อิอิ

ไปเป็นนักเรียนศิลปะ ตอน วาดรูปดอกไม้ : Flowers Painting

วันนี้ก้อเป็นอีกครั้งนึงที่มาจุดประกาย+สร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง ด้วยการเข้า class เรียนวาดรูป

ทุกครั้งที่มาเรียนจะรู้สึกเหมือนได้มาชาร์จไฟชีวิตให้ตัวเอง รู้สึกมีความสุข ได้อยู้ในบรรยากาศของการวาดรูป  แวดล้อมไปด้วยหลอดสี  พู่กัน  และคนที่ชอบศิลปะเหมือนๆกัน

คราวนี้มาเรียนวาดรูปดอกไม้ กับ อาจารย์มาโนช  กิตติชีวิน  ผลงานสุดยอดดอกไม้สีน้ำอันประณีตของอาจารย์ได้เห็นบ่อยๆ ในพวกหนังสือแพรว หนังสือในเครืออมรินทร์  ชื่นชมผลงานอาจารย์มานาน  หนนี้เลยต้องมาเรียนกับอาจารย์ให้ได้

ห้องเรียนสีน้ำที่นี่มีแสงสว่างธรรมชาติเยอะ  ชอบมาก  อยากมีห้องแบบนี้ที่บ้านจัง 😁

อาจารย์มาโนชสอนเกี่ยวกับทฤษฎีสีเพื่อเป็นการปรับพื้นฐาน  มีกล่าวถึงเรื่องรูปทรง และการแสงที่เข้ามากระทบรูปทรง  สอนเกี่ยวกับการเคลือบชั้นสีแต่ละชั้นจนเกิดเป็นแสงเงา  ได้ความรู้คู่การปฏิบัติจริงๆ

ตกบ่ายถึงจะได้เริ่มวาดดอกไม้จากของจริง  โดยมีอาจารย์คอยให้คำแนะนำ สลับวาดให้ดู  เพลิดเพลินจำเริญใจเป็นอย่างมากเลย  โรงเรียนให้สั่งเครื่องดื่มมากินระหว่างวาดรูปได้ด้วย  ยิ่งเพลินไปกันใหญ่ค่ะ

เรียนกันทั้งวัน  กลับบ้านได้ผลงานกลับไปเก็บไว้เป็นที่ระลึก และเกร็ดความรู้เกี่ยวกับการวาดรูปสี้น้ำ เวอร์ชั่น อาจารย์มาโนช  Happy กันทุกคนค่ะ

Digital Paint by App Procreate with PENCIL

อ่า...คือว่าได้ของเล่นใหม่มาค่ะ เป็น Stylus เทพๆ โดย Fifty Three PAPER รุ่น Walnut นะคะ  แหมอยากได้มานานแล้ว สั่งซื้อจาก Website ของ Fifty Three โดยตรงค่ะ ดีใจๆๆๆ

กำลังเห่อของใหม่นะคะ ลองระบายสีบน App Procreate ดูค่ะ เจ๋งมากเลย.

เปลี่ยนชื่อเป็น One Drawing a Week for Life ดีไหม

ความที่ว่าเป็นคนชอบวาดรูปตั้งแต่เด็ก  บางทีในห้องเรียนก้อขอแอบวาดรูปเล่นขณะที่อาจารย์กำลังสอนอยู่หน้าชั้นเรียนอยู่เหมือนกัน  ตอนนี้ยังเห็นร่องรอยการวาดการ์ตูนลงไปในหนังสือเรียนเก่าๆอยู่บ้าง แต่ก้อไม่เยอะเท่าในสมุดปกอ่อนว่างๆที่ฉันชอบเรียกมันว่า "สมุดวาดรูปเล่น"  แทนที่จะเรียก "สมุดสเก็ต" อย่างที่พวกผู้ใหญ่เค้าเรียกกัน

โตมาเป็นผู้ใหญ่อยากจะแอบวาดรูปเล่นในเวลาทำงานบ้าง  (เวลาหัวหน้าเผลอๆ หรือ หัวหน้าไม่อยู่) กลับพบว่าไม่เคยจะสามารถทำได้เลย 555  ไม่รู้เพราะอะไร...

ตอนเด็กๆไม่รู้มาก่อนเวลาชีวิตในวัยทำงานมันช่างหาเวลาไม่ได้ซะขนาดนี้นะ  หรืออาจเป็นเพราะเป็นคนทำอะไรแล้วทำเต็มที่ โดยเฉพาะทำงาน ทั้งที่ก้อรู้ว่าไม่ได้รักอะไรมากมาย รักวาดรูปมากกว่า แต่ก้อกลับต้องปล่อยให้ชีวิตเป็นไปตามหนทางของมัน และปลอบใจตัวเองว่า...อย่างน้อย งานที่ทำอยู่ก้อไม่ได้น่าเกลียดอะไร  ทำมาได้ตั้งยี่สิบกว่าปี  ทำได้ดี  ไม่งั้นจะมีเหลือใช้มาซื้ออุปกรณ์ต่างๆ นานาได้อย่างไม่ต้อง  limit เหรอ

รูปสาวสวยข้างบนนี่ก้อใช้เวลาวาดและระบายสีไม่ถึงสิบนาที  วาดแบบสบายใจ  ไม่กดดัน ไม่กังวล  วาดเสร็จก้อรู้สึกอิ่มใจ มีความสุข และสงสัยต่อไปว่า...หากได้ทำงานวาดรูปเข้าจริงๆ จะมีความสุขได้ตลอดไหม  จะเบื่อไหม

เค้าถึงพูดกันเสมอว่าใครที่ได้ทำงานที่ตัวเองรัก  งานกับสิ่งที่รักจะอยู่ด้วยกัน แยกกันไม่ออก  ทำให้ทำงานอย่างมีความสุขอย่างน่าอิจฉาเลยทีเดียว

ฉันเก็บเกี่ยวความสุขเล็กๆ จากการวาดรูป พยายามจะวาดทุกวัน วันละหนึ่งภาพ แต่ยังทำไม่สำเร็จ สงสัยคงต้องเปลี่ยนเป็น One Drawing a Week for Life จะดีไหม  5555.