Inspired by Art

มกราคม 30, 2558

ดินสอคือสิ่งแรกที่คนวาดรูปทุกคนคุ้นเคย

ดินสอเป็นอุปกรณ์ชิ้นแรกที่คุณรู้จักหรือเปล่าคะ

แน่ล่ะ ... เค้าว่ากันว่าศิลปินระดับโลกอย่าง Picaso ใช้ดินสออย่างเชี่ยวชาญก่อนทำอย่างอื่นได้ซะด้วยซ้ำนะ

นั่งหยิบจับดินสอแท่งนี้อยู่พักนึง เขียนแล้วลื่นมือดี และรู้สึกเป็นธรรมชาติมากที่สุดเวลาใช้ดินสอแบบดินสอไม้อย่างนี้ ดินสอกดมีข้อดีตรงที่ไม่ต้องเหลา คงความแหลมทำให้งานร่างภาพออกมาเส้นเล็กและบางแลดูปราณีต แต่ว่า feeling เวลามันลากลงบนกระดาษนั้นมันต่างกับดินสอไม้จริงๆ ขอบอก

ดินสออีกแบบที่ชอบใช้ก็คือดินสอแบบที่มันต่อไส้ครงก้นได้ ซึ่งยุคนี้ก้อยังเห็นเด็กๆบางคนยังใช้อยู่ ตอนเด็กๆ ชอบมากเหมือนกัน เวลาทู่เมื่อไหร่ก้อเสียบอันใหม่เข้าไปแทนที่ สะดวกดีจริงๆ ใครหนอช่างคิดประดิษฐ์ออกมา

แล้วในที่สุดก้อวาดได้อีกหนึ่งรูปละวันนี้ มีความสุขจัง.

มกราคม 24, 2558

"Sweet Dream" : Digital Art by Fifty Three App on IOS

My painting via IPAD.

วันนี้ขอเอาผลงานวาดโดย sensu brush ซึ่งเป็น stylus สุดกิ๊บเก๋หัวเป็นพู่กัน ใช้บน IPAD มาอวดกันซักหน่อย น่ามหัศจรรย์ที่เทคโนโลยียุคนี้สามารถสร้างสรรค์ของแปลกๆมาให้เล่นกันอยู่เสมอ หลังจากคิดว่าการวาดแบบ manual บนกระดาษบางทีมันก้อไม่ตื่นเต้น และเมื่อนึกอยากจะ share หรือ show กับเค้าบ้างก็ต้องมาถ่ายรูป แต่ถ้าจะต่อยอดเอาไปรูปไปทำอย่างอื่นต่อ เช่น ทำ Banner บน Blog ก้อต้องคำนึงถึงคุณภาพของภาพอยู่พอดู แม้ว่าคุณภาพภาพจากกล้องบนโทรศัพท์มือถิอจะยังคงพัฒนาต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งก็ตาม แต่ ณ วันนี้ ถึงอย่างไรโดยส่วนตัวยังคิดว่าเลนส์ของกล้อง DSLR ยังคงให้คุณภาพดีกว่าอยู่ดี

App Fifty Three เป็นที่ถูกใจของนักวาดทั่วโลก แต่ถ้าจะให้เลิศศศ ก้อต้องซื้อปากกาเทพของเค้ามาใช้ด้วย ซึ่งตอนนี้ยังไม่ได้ซื้ออะค่ะ มีแต่ sensu brush ที่คิดว่าใช้ได้เหมือนกันนะ

เอาเป็นว่าได้วาดรูปซักรูปก็มีความสุขแล้วค่ะ จะวาดด้วยอะไรก็ช่างเถอะ จริงๆตัวเองเป็นนักสะสม stylus อยู่เหมือนกัน มีใช้อยู่หลายอัน หลายแบรนด์ ลองมาแล้วหลายแท่ง พังไปแล้วก้อมี รุ่นหลังๆมาต้องใส่ถ่านบ้าง ต้องชาร์จแบตเตอรี่บ้าง รู้สึกไม่สะดวกเลยค่ะ คือเวลาจะใช้ทีไร ชอบแบตหมดทุกทีสิ สู้อันนี้ไม่ได้ คือ sensu ไม่ต้องใส่ถ่าน ใช้มือนี่แหละค่ะ

แท่งนี้ราคาพอสมควร หาซื้อในเมืองไทยไม่ได้ ไม่เคยเห็นเลย กว่าจะได้อันนี้มาก้อต้องดิ้นรนไปซื้อจาก ebay ขนแปรงเป็นพู่กันเหมือนพู่กันวาดรูป จำลองความรู้สึกเหมือนว่ากำลังวาดรูปอยู่บนกระดาษยังไงยังงั้น นับเป็นของเล่นสุดโปรดอันนึงของเราเลย.

มกราคม 03, 2558

Sphygmomanometer เครื่องวัดความดันโลหิต และวันปีใหม่

ฉันเข้าสู่ปี 2015 / 2558 ตอนมานอนเฝ้าแม่อยู่ที่โรงพยาบาลพอดีเลย.

ตอนแรกก้อลุ้นๆอยู่ว่าแม่น่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลก่อนช่วงคริสมาสต์แน่ๆ แต่ว่าความไม่แน่นอนเป็นของแน่นอนเสมอ ไม่มีใครอยากนอนโรงพยาบาล ไม่มีพยาบาลคนไหนอยากได้รายได้พิเศษมาเฝ้าไข้ตอนช่วงปีใหม่ สุดท้ายจึงมาลงเอยที่คนไม่มีครอบครัว...มานอนค้างเป็นเพื่อนแม่ในคืนข้ามปี หุ หุ

แม่เองคงเซ็งเหมือนกันหากนอนแกร่วคนเดียวในวันปีใหม่ในสถานที่ที่ไม่ใช่บ้าน สองคนแม่ลูกได้ยินเสียงผู้คนนอกตึกจัดงานฉลองโห่ร้องจนเสียงนับถอยหลังดังทะลุกระจกห้องพิเศษ เอาเหอะนะ...หนึ่งปีมีหนเดียว ปล่อยให้ผู้คนเค้ามีความสุขกันไป

ฉันเห็นเครื่องวัดความดันโลหิตเครื่องนี้ตั้งมาหลายวันตั้งแต่วันที่แม่นอนโรงพยาบาลวันแรกๆ ทำให้นึกถึงเมื่อสองเดือนที่แล้วที่ฉันเองผ่าตัดและนอนโรงพยาบาลสองแห่งต่อกันสิบวัน

ก้อแม่นี่หละที่เป็นคนอยู่ด้วยตลอดสิบวัน และในห้องผู้ป่วยของทั้งสองโรงพยาบาลก็มีเครื่องวัดความดันโลหิตอยู่ในห้องเหมือนกัน ทว่าเป็นแบบ digital

ฉันนั่ง sketch เครื่องวัดความดันเพราะแม่เข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม ทีวีต้องปิด เหลือเพียงแสงไฟกลางห้องที่สว่างเพียงพอจะวาดรูปได้ วาดออกมาแล้ว อืม...ถ้าไม่บอก จะดูออกไหมว่าคืออะไร.