กุมภาพันธ์ 01, 2566

หยุดและวาง(ซะบ้าง)


เหมือนเดือนนี้จะเป็นเดือนแห่งความอ่อนล้าและเหน็ดเหนื่อยค่ะ

นั่งมองชีวิตย้อนหลังไป  ชีวิตที่เป็นเหมือนมหาวิทยาลัยชีวิต

ประสบการณ์ชีวิตบางช่วงเป็นเหมือนวิชาง่ายๆ ที่เราผ่านมันไปได้ง่าย.  และในบางวิชาที่เราไม่ถนัด เราก้อต้องเข็นตัวเองมากมายเพื่อเก็บหน่วยกิตให้สำเร็จ.  บางครั้งมันเต็มไปด้วยคราบน้ำตา 

และแล้วมันก็ผันผ่านไปดุจคืนและวัน. ดุจเดือนและปี.  วิชาแล้ว วิชาเล่า

จุดสูงสุดของการเรียนวิชาชีวิตคือการสอบ

บางทีมันมีจุดตัดสินอยู่ในปัญหาที่เราเผชิญ

ชีวิตพลิกได้....ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเรา.  ว่าจะเลือกเดินไปทางไหน

ซึ่งมันจะทำให้เราต้องเปลี่ยนชีวิตไปโดยสิ้นเชิง

เราจะทำอย่างไรต่อไปหากสอบไม่ผ่านขึ้นมา

สอบไม่ผ่านคือจบปัญหาไม่สวย.  ช้าก่อนนนน...

แม้จะสอบไม่ผ่านในวันนี้.  แต่วันหน้ายังมีหวังนี่นะ

คนที่ประสบความสำเร็จจำนวนมาก.  ต้องสอบวิชา "ผิดหวัง" และ วิชา "ล้มเหลว" ให้ผ่านค่ะ

ไม่มีใครทำอะไรครั้งแรกแล้วจะประสบความสำเร็จได้หรอก


อีกวิชาที่สำคัญ คือ

วิชา "อดทน". และวิชา "รู้จักที่จะรอคอย"


ผู้เขียนบอกกับตัวเอง...ชีวิตต้องเดินต่อไปเหมือนการต่อจุด dot to dot

 เราน่าจะได้เจออะไรดีๆในวันข้างหน้าบ้าง.  เพียงถ้าวันนี้เราไม่หยุดเดินซะก่อน

เดินอยู่ในครรลองที่ดี.  ไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน. ไม่เอาเปรียบใคร


วันนี้เลยต้องหยุดคิดเรื่องงานซะบ้าง.   วางทุกอย่าง.  ปล่อย....ปลง และประคับประคองจิตใจ

นี่หละค่ะ... ชีวิต


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น