เหมือนเดือนนี้จะเป็นเดือนแห่งความอ่อนล้าและเหน็ดเหนื่อยค่ะ
นั่งมองชีวิตย้อนหลังไป ชีวิตที่เป็นเหมือนมหาวิทยาลัยชีวิต
ประสบการณ์ชีวิตบางช่วงเป็นเหมือนวิชาง่ายๆ ที่เราผ่านมันไปได้ง่าย. และในบางวิชาที่เราไม่ถนัด เราก้อต้องเข็นตัวเองมากมายเพื่อเก็บหน่วยกิตให้สำเร็จ. บางครั้งมันเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
และแล้วมันก็ผันผ่านไปดุจคืนและวัน. ดุจเดือนและปี. วิชาแล้ว วิชาเล่า
จุดสูงสุดของการเรียนวิชาชีวิตคือการสอบ
บางทีมันมีจุดตัดสินอยู่ในปัญหาที่เราเผชิญ
ชีวิตพลิกได้....ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเรา. ว่าจะเลือกเดินไปทางไหน
ซึ่งมันจะทำให้เราต้องเปลี่ยนชีวิตไปโดยสิ้นเชิง
เราจะทำอย่างไรต่อไปหากสอบไม่ผ่านขึ้นมา
สอบไม่ผ่านคือจบปัญหาไม่สวย. ช้าก่อนนนน...
แม้จะสอบไม่ผ่านในวันนี้. แต่วันหน้ายังมีหวังนี่นะ
คนที่ประสบความสำเร็จจำนวนมาก. ต้องสอบวิชา "ผิดหวัง" และ วิชา "ล้มเหลว" ให้ผ่านค่ะ
ไม่มีใครทำอะไรครั้งแรกแล้วจะประสบความสำเร็จได้หรอก
อีกวิชาที่สำคัญ คือ
วิชา "อดทน". และวิชา "รู้จักที่จะรอคอย"
ผู้เขียนบอกกับตัวเอง...ชีวิตต้องเดินต่อไปเหมือนการต่อจุด dot to dot
เราน่าจะได้เจออะไรดีๆในวันข้างหน้าบ้าง. เพียงถ้าวันนี้เราไม่หยุดเดินซะก่อน
เดินอยู่ในครรลองที่ดี. ไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน. ไม่เอาเปรียบใคร
วันนี้เลยต้องหยุดคิดเรื่องงานซะบ้าง. วางทุกอย่าง. ปล่อย....ปลง และประคับประคองจิตใจ
นี่หละค่ะ... ชีวิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น