และแล้วแม่สามสีก็ทิ้งลูกไปจริงๆค่ะ...
ตั้งแต่แม่สามสีทิ้งซัมเมอร์ไป ศรีส้มก็ช่วยดูแลซัมเมอร์ค่ะ เห็นเค้าเริ่มคุ้นกัน เวลาศรีส้มอยู่บ้าน ซัมเมอร์เค้าก็จะนิ่งๆไม่ซุกซน แต่ถ้าเมื่อไหร่ต้องอยู่คนเดียว เค้าก็ติดคน ชวนเล่นโน่นนี่ วิ่งตามตลอดเวลา และแถมยังขับถ่ายไม่เป็นที่เป็นทาง คุณพ่อคุณแม่ผู้เขียนท่านก็บ่นเลยค่ะ
ขนาดว่าเตรียมกะบะทรายไว้ให้ น้องก็นั่งถ่ายข้างกะบะ ไม่ยอมลงไปในกะบะซะงั้น😅
ซัมเมอร์ก็คงน่ารักไร้เดียงสา ประสาแมวเด็กนั่นแหละค่ะ ยังไม่แน่ใจว่าเป็นตัวผู้หรือตัวเมีย ยังเตรียมว่าจะพาไปทำวัคซีนในไม่ช้าค่ะ กะว่าให้ซัมเมอร์อายุซัก 5 เดือนก่อน
แล้วซัมเมอร์มีผลงานจับแมงสาบได้เยอะอยู่นะคะ 5555
...
อยู่มาวันหนึ่งซัมเมอร์บังเอิญเจอคุณแม่สามสีเข้าจังๆ เพราะว่าแม่สามสีเค้าอยู่ประจำคือบ้านข้างๆนี่เอง เค้าก็คงคิดถึงแม่เค้ามากนั่นแหละ เห็นซัมเมอร์วิ่งเข้าไปหาแม่สามสีทันที ขณะนั้นพอดีผู้เขียนยืนอยู่ไม่ห่างออกไปเท่าไหร่ค่ะ เลยยืนดูอยู่
แต่ปรากฎว่าคุณแม่สามสีกลับคำรามใส่แบบพร้อมกัด ขู่ฟ่อๆ เลยค่ะ ซัมเมอร์ก็พยายามจะวิ่งไปหาอีก แม่ก็ขู่ใส่อีก จนผู้เขียนต้องบอกให้แม่สามสีไปซะก่อน แม่สามสีเค้าก็เหมือนฟังรู้เรื่องค่ะ เพราะช่วงนางมานอนอยู่ที่บ้านผู้เขียนตอนซัมเมอร์ยังเล็ก เราก็คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
พอแม่สามสีกระโดดหนีไป ซัมเมอร์เดินคอตกกลับมาหาผู้เขียนเลยค่ะ เค้าแหงนหน้าขึ้นมาสบตาผู้เขียนด้วย จำได้เลยว่าเค้าดูเศร้ามาก และไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงไล่เค้า...
ใครว่าสัตว์ไม่มีหัวใจ คงไม่จริงแน่ ซัมเมอร์เค้าคงจะเสียใจที่ตลอดเวลาเค้าคิดถึงแม่
แล้วก็มีครั้งอื่นอีกค่ะ ที่เหตุการณ์เป็นทำนองนี้ ซัมเมอร์เกือบโดนแม่กัด เพราะว่าจะวิ่งเข้าไปหาแม่
ทุกครั้งซัมเมอร์เค้าก็มองมาหาผู้เขียนอีก คงจะถามว่า...ทำไมนะ ทำไมแม่ไม่รักซัมเมอร์
เศร้าเนอะ...😓
ซัมเมอร์ก็โตขึ้นทุกวัน ผู้เขียนก็ชอบพูดว่าให้ซัมเมอร์อยู่กับศรีส้มแทนแม่เถอะ พี่ศรีส้มเค้าไม่เคยทิ้งใคร ...
...
ซัมเมอร์ แปลว่า ฤดูร้อน ตั้งชื่อให้แบบนี้ก็เพราะได้เจอซัมเมอร์ในช่วงเดือนเมษายนของ 2567 อากาศกรุงเทพกำลังร้อนสุดโหดเลยค่ะ ขนาดศรีส้มยังนั่งหอบลิ้นห้อย หรือ heat stroke ขึ้นมาจนผู้เขียนตกใจ
ตอนนั้นซัมเมอร์ตัวเล็กนิดเดียว ก็กลัวว่าจะไม่รอดซะแล้ว แต่ก็ภูมิใจมาก ที่ซัมเมอร์อยู่กับผู้เขียนมาได้เกือบ 6 เดือนแล้ว
ผู้เขียนเตรียมซื้อกรงกระเป๋าหิ้วใบใหม่ กะว่าจะพาซัมเมอร์ไปทำวัคซีน...
ไม่นึกว่าอยู่ๆเค้าจะไม่กลับมากินอาหารอีก น้องหายไปคงช่วงกลางคืน ซึ่งเค้าน่าจะเคยออกไปเดินเที่ยว ทุกทีพอเช้ามาเค้าก็จะมารอกินข้าวเช้าค่ะ
ทีนี้เช้านี้ทำไมเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับ...
"ซัมเมอร์ ๆ ๆ"...เงียบสนิทเลย
ซึ่งปกติถ้าเรียกเค้าจะรีบวิ่งมาแบบสุดชีวิตเลยค่ะ ฮืออออ... เอาแล้วสิ
อยู่ๆก็หายไป มันก็โหดร้ายหน่อยนึงนะ พยายามเรียกหาแถวบ้าน ก็ไม่มีวี่แววเลย...
สองวันผ่านไปแล้ว...ผู้เขียนก็ต้องทำใจค่ะ
แถวบริเวณมีป่าหญ้า ก็ไม่รู้ว่าจะมีงู หรือมีตัวสัตว์เลื้อยคลานประเภทอื่นอีกหรือไม่ ที่จริงก็น่าจะมี เพราะเคยเห็นออกมาเดินค่ะ ส่วนงูเหลือมก็เคยเลื้อยเข้ามากินน้องศรีนวลถึงในกรงไปแล้ว ฮือออ
...
แต่ยังไงก็เศร้ามากอยู่ดี...พยายามคิดในแง่ดีว่า เค้าอาจมีคนใจดีเก็บไปเลี้ยง เพราะคิดว่าเป็นแมวหลงมา หรือ ไปอยู่กับแม่สามสี (ซึ่งก็คงยาก ไปมองหาแล้วก็ไม่เจอค่ะ)
ผู้เขียนยังมองไปรอบๆที่ๆเค้าอยู่ ชามข้าว ของเล่น... แล้วก็คิดถึงเค้าจริงๆ
...คิดถึงอะค่ะ มันก็เป็นเรื่องเจ็บปวดสำหรับคนที่เลี้ยงแมวอย่างเราๆเนอะ
ผู้เขียนยังคิดว่าจะถ่ายรูปตอนซัมเมอร์อายุ 6 เดือนเก็บไว้ดู ก้อไม่ทันจะได้ถ่ายเอาไว้เลยค่ะ เหลือแค่คลิบวีดีโอสั้นๆคลิปเดียวเท่านั้น
เศร้ามาก...ต้องทำใจอีกแล้ว...แงงงง
...Goodbye Summer ถ้ายังไม่กลับดาวแมวก็ขอให้เจอคนโชคดีพาไปอยู่ด้วยนะ ...ลาก่อน
