มกราคม 03, 2567

ขึ้นหลังเสือแล้วลงไม่ได้

 



ใครที่เพิ่งเข้ามาอ่าน blog อาจจะไม่รู้ว่าภาพประกอบใน blog นี้มันอาจจะดูตื่นตาตื่นใจไปหน่อย ทั้งนี้ก็เป็นไปตามหัวเรื่องแต่ละอันที่จะเขียนแหละค่ะ  มาวันนี้อยากเล่าเรื่องการขี่หลังเสือของผู้เขียน จึงได้ทำรูปนี้มาประกอบ

ท่านใดได้ไปตามดูใน facebook instagram youtube ก็อาจมีการขัดใจบ้าง เพราะผู้เขียนไม่ได้ update อะไรใหม่ๆลงไปเลย คือว่าตอนนี้ยังนึกไม่ออก ไปไม่ถูก ว่าจะจัดการเนื้อหาอย่างไรดี  เรียกว่ายังไม่ "ตกผลึก" ก็ว่าได้ค่ะ

เอาเป็นว่า main หลักมาตามอ่านที่นี่ไปก่อนนะคะ

เข้าเรื่องว่าทำไมจะมาบ่นเรื่องขี่หลังเสือ

คำพูดนี้ผู้เขียนชอบใช้เวลาเล่าให้คนอื่นฟังเรื่องตอนสมัยก้าวจากตำแหน่ง officer เป็น Manager  ค่ะ ว่าเวลาได้เลื่อนตำแหน่งเนี่ยมันแสนจะภูมิใจเนอะ แต่พอผ่านไปได้สักระยะ คือจาก Manager ก็เลื่อนต่อไปเรื่อยเป็นโน่น นั่น นี่ ในสายบริหาร ตาม  career path ของสาย Management แหละค่ะ  คราวนี้ความรับผิดชอบมันมากขึ้นไปอย่างไม่หยุดยั้ง 5555 ควบหลาย function ทำเกือบทุกอย่าง ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน และไม่ถนัดก็ต้องทำ 

ไหนจะต้องดูแลน้องๆในทีมอีกหลายคน ปัญหาของงานกลายเป็นปัญหาชีวิตอย่างแยกไม่ออกละนั่น

แม้จะเหนื่อย แต่ดูเหมือนผลงานจะออกมาดี  ก็เลยเจริญรุ่งเรืองดีแบบไปไหนไม่รอด คือ กลัวไปทำอย่างอื่นแล้วคงจะไม่รุ่งเท่าอันนี้แล้ว

บางทีมันเหนื่อยมากจนอยากขอคืนตำแหน่ง 5555

ขอเป็นเจ้าหน้าที่เหมือนเดิมได้ป่าว  สบายใจกว่า เงินเดือนน้อยลงมานิดนึงก็ได้

เรื่องขอลดตำแหน่งตัวเองไม่มีบริษัทไหนเค้าอนุมัติให้ผ่านหรอกค่ะ  ผู้เขียนจึงต้องสู้ต่อไป

อาการนี้ไม่ต่างอะไรกับขี่หลังเสือ  ขึ้นแล้วลงไม่ได้

บนหลังเสือนั้นมันน่ากลัว  มาทำงานเหมือนมาออกรบ  แก้ปัญหาโน่นนี่ทุกวันไป  ไม่รู้ใครเป็นใคร บางคนหน้าเนื้อใจเสือ ปากหวาน ก้นเปรี้ยว แต่ทั้งรู้ก็ต้องทำเหมือนไม่มีอะไร

เรื่องทำให้ปากไม่ตรงกับใจนี่หละ ทำให้เครียด เพราะต้องคอยพลิกไปพลิกมา แต่ถ้าพูดตรงไปคงโดนเทล่ะค่ะ  หมายถึงสังคมรับความจริงไม่ได้หรอก เลยต้องทำตัวกลางๆเข้าไว้

ที่พูดไปนั่นก็บ่นเรื่องสมัยทำงานอีกละ

คราวนี้มารู้สึกว่าตัวเองขี่หลังเสืออีกก็ตอนมาเขียนนิยายแบบจริงจังนี่ละค่ะ

เริ่มจะมีแฟนคลับกับเค้าบ้าง  ช่วยมาเปย์จ่ายตังค์ให้ผู้เขียนเพราะจะเปิดอ่านรายตอน  ทำให้ผู้เขียนรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบต่อผู้อ่านเลยค่ะ แม้ว่าจะเป็นรายได้ที่ไม่ได้มากอะไร  ทว่ามันให้ความสุขเล็กๆน้อยๆกับผู้เขียนว่า...มีคนอ่านงานเราอยู่นะ

บนหลังเสือยังคงเหมือนการต่อสู้  คือ ต้องคิด ต้องเขียน ทำให้ออกมาอย่างดีที่สุดค่ะ

ตอนนี้มาไกลถึงตอนที่  33 แล้วล่ะค่ะ

เฮ้อ....

สู้ต่อไป

ฝากไว้ในอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ  เขียนจบเมื่อไหร่จะฉลองใหญ่...555


ปลายฟ้าไม่เคยไร้ดาว บน ReadAWrite :

https://www.readawrite.com/a/d13147cea2381ce84bd0311b83558d6f


ปลายฟ้าไม่เคยไร้ดาว บน DekDee :

https://dekd.co/w/n/2518272








มกราคม 01, 2567

สวัสดีปีใหม่ 2567 / 2024

 



❤ สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้เป็นปีแห่งความสุขและสมหวังสำหรับทุกท่านนะคะ 🥰❤

ทางเพจขอขอบคุณการสนับสนุนตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา และต่อไปในอนาคตค่ะ


ธันวาคม 31, 2566

ส่งท้ายปีเก่า 2566/2023

 



ปีเก่าเราผ่านไปอีกหน

สู้ทนหม่นไหม้ไม่เสียหลาย

ทุกสิ่งสอนเราให้เข้าใจ

จะดีร้ายย่อมผ่านไปไม่หวนคืน



บทประพันธ์โดย  inspired by art และในเครือ




ธันวาคม 23, 2566

พรุ่งนี้วันคริสต์มาสต์





แวะเข้ามาอวยพรคุณผู้อ่านค่ะ

เทศกาลดีๆของชาวโลกแบบนี้จะพลาดได้ไง  ถึงจะไม่ได้เป็นชาวตะวันตกก็อยากจะร่วมปลื้มปริ่มไปกับเทศกาลนี้ด้วยคน

ขอบคุณ คุณผู้อ่านที่เข้ามาอ่านกันเรื่อย  พอมียอดวิวให้ชื่นใจว่า ชั้นไม่ได้เขียนให้ตัวเองอ่านนนน 

ขอบคุณผู้ที่อาจเพียงเดินผ่านเข้ามาอ่าน จากการ search หาอะไรบางอย่าง แล้วมาเจอ blog นี้เข้า

ที่แห่งนี้คือจักรวาลอันสร้างสรรค์สุดติ่ง ของชาวโลกคนหนึ่งที่ชอบงานสร้างสรรค์ ไม่ว่าจะงานวาด งานเขียน งานประดิษฐ์ และอื่นๆอีกมากมาย

เป็นโอกาสอันดีที่ early retired ก่อนอายุ 60 ปี  เลยมีเวลาทำสิ่งที่อยากทำ  ท่ามกลางกระแสอันเชี่ยวกรากของโลกยุคใหม่  ตกงานตอนแก่ซะงั้น

ดิ้นรนกระเสือกกระสนกันต่อไปคะ   ทำอะไรได้ก้อทำ   ทำไปทำมา ทำไปแล้วหลายอย่างมากๆ และหลายปีผ่านมา ก้อยังพอถูๆไถๆค่ะ  กิจการไหนไม่ work ก็ชะลอๆ แต่ไม่เลิกทำค่ะ

กิจการใหม่ก็ต้องทำ  ต้องหาผลิตภัณฑ์ดาวรุ่งของตัวเองให้ได้สักวันสิน่าาา

มันเลยค่อนข้างเหนื่อย  แต่ก็สนุกดี

วันนี้อยากลาหยุด งดส่งนิยายขึ้น platform สักวัน  ทว่าก็ไม่อยากทำให้แฟนคลับเล็กๆของเราต้องรอเก้อ  ทั้งๆที่คิดไม่ออก  พรุ่งนี้ค่อยมาลุยต่อค่ะ

อากาศดันมาเย็นซะอีก  ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ  เครื่องทำน้ำอุ่นที่บ้านเพิ่งเสีย  หลังจากได้รับใช้เรามาอย่างซื่อสัตย์ตลอด 10 ปี ไม่เคยงอแง  5555  

ขอสดุดีความอดทน และคุณภาพอันยอดเยี่ยมของน้องเลย

เมื่อคืนเหมือนน้องเกิดอาการสำลัก  พอปิดน้ำ มีเสียงดังครืดคราดในตัวเครื่อง  อาการเหมือนคนสำลักยังไงยังงั้น  สักพัก...ไฟสีแดงเล็กๆ ประดุจสัญญานชีพของน้องก็พลันดับลง   ปุ่ม reset ก็ไม่มีไฟ  ทุกอย่างพลันเงียบสนิท ปั๊มหายใจให้น้องด้วยการกดปุ่ม reset หลายครั้งน้องก็ไม่หายใจแล้ว  แง   น้องสิ้นชีพแน่แล้ว  

คือ....ต้องซื้อเครื่องใหม่  แถมมาเสียช่วงปีใหม่แบบนี้จะมีช่างมาติดตั้งมั้ยล่ะ

คงไม่มีใครมาติดให้หรอก...เค้าหยุดยาวปีใหม่กัน

ต้อนรับคริสมาต์อันหนาวเหน็บด้วยการต้องอาบน้ำเย็นละงานนี้

อ้าว  ยังไม่ได้อวยพรคุณผู้อ่านซะที  พาออกนอกเรื่องไปซะไกลค่ะ


ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้านะคะ

ไว้ปีใหม่จะมาอวยพรอีกรอบค่ะ  จัดชุดใหญ่เลย...เย้