Brush Pen from Pentel

เมื่อวานฤกษ์ดีได้ไปเดินเที่ยวที่ร้านสมใจ สาขาเซนทรัลพระรามเก้า ตั้งใจไปซื้อสีน้ำยี่ห้อง Holbein ก้อได้สีน้ำมาสองหลอด แถมด้วยซื้อ Brush Pen ของ Pentel ไว้สำหรับเขียน calligraphy อีกสามด้าม ด้ามนึงสีดำ อีกสองด้ามเป็นสีทอง และ สีเงิน

มาลองเล่นหมึกสีดำกันเป็นอันดับแรก....หลังจากแกะกล่องและประกอบร่างหลอดหมึกเสียบเข้าไปแล้วก้อปรากฏว่าต้องรออยู่นานหมึกจึงจะค่อยๆไหลออกมา  แต่ก้อต้องทั้งบีบ และ เค้นตัวหลอดอยู่พักใหญ่เหมือนกัน กว่าหมึกจะเริ่มดันตัวออกมา

ลองเขียนลงบนกระดาษธรรมดา หมายถึงกระดาษรีม A4 แบบที่ใช้ในสำนักงานทั่วๆไป มาลองเขียนดู ก็พบว่าหมึกสีดำ ดำสนิทดี ดำได้ใจ  อย่าลืมว่าเส้นที่เขียนลงไปบนกระดาษนั้นจะเส้นคมหรือไม่ขึ้นอยู่กับกระดาษมากกว่าขึ้นอยู่กับหมึกนะคะ  ถ้าเขียนลงบนกระดาษผิวหยาบ เส้นจะออกมาไม่คม แตกๆ ฟุ้งๆ นิดนึง ไม่เหมือนเขียนลงบนกระดาษผิวเรียบเส้นจะคมกว่า   แต่ถ้าเขียนลงบนกระดาษผิวมัน อาจจะเขียนไม่ค่อยติดด้วยซ้ำไป   ผลจากการเขียนลงบนกระดาษผิวต่างๆ กัน ออกมาตามภาพ  อ้อ รุ่นนี้กันน้ำด้วยแหละ เหมาะจะใช้ในการ  sketch แล้วลงสีน้ำตามได้เลย ไม่มีซึมค่ะ เยี่ยมยอด น่าใช้จริงๆ

นอกจาก Brush Pen สีดำที่ซื้อมาแล้ว  ยังซื้อสีทองกับสีเงินมาด้วยอย่างที่บอกไว้แล้วข้างต้น  วันหน้า-วันหลังจะเขียนริวิวให้อ่านกันอีกทีเมื่อมีโอกาส.

Hand lettering กันต่อไป

      

ลอง Hand Lettering กับเค้าเหมือนกัน

หลังจากฝึกหัดเขียนตัวหนังสือเองด้วยมือแทนการพิมพ์ตัวอักษรด้วย  fonts ในเครื่องคอมพิวเตอร์อยู่พักนึง ก้อเลยได้ค้นพบวิธีฝึกสมาธิแบบใหม่...ซะงั้น (อ้าววว...)

หลายครั้งพบว่ากำลังพยายามจะทำอะไรอย่างหนึ่ง มันอาจจะทำให้เราได้มากกว่าสิ่งที่เรากำลังอยากจะทำเสมอ..จริงๆ

ศิลปะคือกระบวนการ มากกว่า ชิ้นงานที่สำเร็จ  อันนี้จำไม่ได้ว่าไปจำใครเค้า Ouote มา แต่กำลังจะบอกว่ามันเป็นเช่นนั้น  เห็นด้วยอย่างยิ่ง  ยกตัวอย่างตัวเองชอบทำอะไรเกี่ยวกับพวกประดิษฐ์ พวกวาด งานฝีมือ หรืออะไรก็ตามซึ่งขอเรียกรวมๆว่าศิลปะน่ะแหละ  ความสุขที่เกิดก้อเกิดจากกระบวนการขณะสร้างสรรค์งาน หรือคิดมากที่สุด  ตัวชิ้นงานสำเร็จบางทีออกมาโอเคก้อยิ่งมีความสุข ทว่ามันแป๊บๆนะ พอดูจนเบื่อๆ แล้วก็งงว่ามันสวยจริงเหรอ  ฮ่าาา

ลองขีดๆเขียนๆ ลงบน Galaxy Note 8.0 สุดที่รักแล้วพบกว่ามันไม่รองรับการกดน้ำหนักมือ  แต่รุ่นใหม่ที่เป็น Galaxy Tab A 8 inch with S Pen นี่แจ๋วกว่ามากในเรื่องนี้

เอาเป็นว่าตอนนี้ยังไม่อยากเสียตังค์  ขอใช้แบบเดิมไปก่อน

มาใช้ปากกาพูกันเขียนตัวอักษรดูบ้าง  สนุกดี

ปากกาพู่กันที่มีวางขายตามร้านเครื่องเขียนมีหลายแบรนด์อยู่  เช่น Pilot ,  KOI , Tachikawa , Copic เป็นต้น

Thank You Card for คุณหมอที่เคารพ

"ขอบคุณทุกคนค่ะ"


หลังจากได้กลับมาพักฟื้นที่บ้านสักระยะนึงแล้ว  ก้อตั้งใจว่าจะส่งการ์ดไปขอบคุณคุณหมอท่านนึงซึ่งมีพระคุณอย่างมากมาย

คุณหมอเป็นส่วนสำคัญอย่างมากที่ช่วยให้ตัดสินใจเข้าสู่การผ่าตัด  คอยเป็นกำลังใจ ใถ่ถาม และติดตามความคืบหน้าตลอดภาระกิจนี้  ...อันยาวนานถึงหกปี  ฮ่าาาา  จากผมดำๆจนผมหงอกเลย

การตัดสินใจเข้าสู่การผ่าตัดไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนไข้อายุปูนนี้  5555 แต่ทว่ามันก้อเป็นเส้นแดง หรือเส้นตายอะไรซักอย่างที่ถ้าหากไม่ตัดสินใจทำตอนนี้  ก้อไม่ต้องทำไปอีกเลยชีวิตนี้  เพราะอายุมากก้อยิ่งเป็นอันตรายต่อชีวิต  และก้อไม่มีหมอคนไหนกล้าทำการผ่าตัดให้ด้วย เพราะคงกลัวว่าคนไข้จะตายยย

เมื่อตัวเองตัดสินใจได้แล้ว  ต่อไปก้อต้องต่อสู้กับอุปสรรคอย่างอื่นอีก  แน่นอนว่าคนในครอบครัวโดยเฉพาะแม่  ซึ่งไม่เห็นด้วยอย่างมากในตอนแรก แบบว่าแม่พูดประโยคนึงออกมาแล้วทำเอาต้องฉุกคิด  แม่บอกว่าทำให้ฉันเกิดมาเป็นคนปกติครบสมบูรณ์ทุกอย่างแล้วทำไมจะไปให้คนอื่นเค้าผ่าทำไม

ในความปกติสมบูรณ์ที่แม่เข้าใจนั้น  เป็นความเข้าใจแบบคนทั่วไป เมื่อเพียรอธิบายว่าการตัดกระดูกชนิดแบนนั้นกระดูกติดง่ายกว่ากระดูกกลม (เช่น กระดูกแขน หรือ ขา เป็นต้น) ไม่งั้นคนผ่าตัดเปิดสมองคงแย่แน่  แต่เออนะ...คนผ่าตัดสมองไม่ต้องทำกายภาพบำบัดด้วย

อย่างว่านะ...ฉันเองไม่เคยเป็นแม่คน และอย่าเป็นเลย เพราะเป็นไม่ได้หรอก แม่ฉันคงเป็นห่วงและนึกภาพแบบเลวร้ายสุดเวลาลูกโดนหั่นกระโหลกเป็นชิ้นๆๆๆๆ

ตอนนี้ทุกอย่างเรียกได้ว่าสิ้นสุดลงแล้ว  ฉันผ่าตัดไปสองครั้ง ครั้งแรกเมื่อปลายปี 2014 ผ่าใหญ่มากคือเข้าห้องผ่าตัดตั้งแต่แปดโมงเช้า  ออกมาอีกทีสี่โมงเย็นกว่าๆ  แพทย์ผู้ทำการผ่าตัดบอกว่าพอใจผลการผ่าตัด ทุกอย่างเรียบร้อยดี เส้นเลือดและเส้นประสาทอยู่ครบ ไม่ได้รับความเสียหายเลย นับว่าแพทย์ท่านนี้เยี่ยมยอดมากๆในความคิดของฉัน เป็นฮีโร่ในดวงใจเลยแหละ

ถึงจะกลัวและทรมานยังไงก้อสู้ตายยย  ทำอะไรแล้วก้อต้องให้สุดๆ มาถึงขั้นนี้แล้วไม่ถอยแล้ว  แพทย์ผู้ทำการผ่าตัดบอกว่าค่อยเจอกันใหม่นะคนไข้อีกหนึ่งปีข้างหน้านะครับ  คนไข้ต้องมาผ่าเอาเหล็กที่ดามไว้ออก  หมอไม่อยากให้เอาไว้  ถึงแม้มันจะอยู่ในร่างกายได้ตลอดชีวิต  แต่หมอบอกให้คนไข้เอาออกทุกราย ทีนี้ต้องมาผ่าใหม่  ดมยาสลบอีกรอบนะ  เหอออออ...

นั่งดูภาพเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์แล้วนึกภาพออกเลยว่า ทำไมต้องผ่าอีกรอบ... เหล็กที่ดามมันกระจายอยู่หลายที่  ใช้ยาชาใครจะไปทนไหวล่ะ

เมื่อการผ่าตัดครั้งที่สองสิ้นสุดลงไปแล้วเมื่อต้นเดือนธันวาคม 2015  ก้อมีแม่นี่แหละ ที่เฝ้าอยู่ด้วยตลอดห้าวันของการ admit แต่หนนี้แม่ดูฟินนน มาก ชิลลลล แต่ก้อแอบบอกว่า ไม่เอาอีกแล้วนะแก  อย่าผ่าอีกเลย

ภารกิจมารธอนตลอดหกปีสิ้นสุดลง  ด้วยความโอบเอื้อของครอบครัว และบุญวาสนาอันพอจะมีอยู่บ้าง ที่ได้พบกับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ และคุณหมอผู้คอยให้กำลังใจ ขอขอบคุณทุกคนที่เกี่ยวข้อง  พรใดอันประเสริฐขอมอบให้ทุกท่านนะคะ