มกราคม 24, 2558

"Sweet Dream" : Digital Art by Fifty Three App on IOS



My painting via IPAD. 
       

วันนี้ขอเอาผลงานวาดโดย sensu brush ซึ่งเป็น stylus สุดกิ๊บเก๋หัวเป็นพู่กัน ใช้บน IPAD มาอวดกันซักหน่อย  น่ามหัศจรรย์ที่เทคโนโลยียุคนี้สามารถสร้างสรรค์ของแปลกๆมาให้เล่นกันอยู่เสมอ  หลังจากคิดว่าการวาดแบบ manual บนกระดาษบางทีมันก้อไม่ตื่นเต้น  และเมื่อนึกอยากจะ  share หรือ  show กับเค้าบ้างก็ต้องมาถ่ายรูป แต่ถ้าจะต่อยอดเอาไปรูปไปทำอย่างอื่นต่อ  เช่น ทำ Banner บน Blog ก้อต้องคำนึงถึงคุณภาพของภาพอยู่พอดู  แม้ว่าคุณภาพภาพจากกล้องบนโทรศัพท์มือถิอจะยังคงพัฒนาต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งก็ตาม  แต่ ณ วันนี้  ถึงอย่างไรโดยส่วนตัวยังคิดว่าเลนส์ของกล้อง  DSLR ยังคงให้คุณภาพดีกว่าอยู่ดี

       App Fifty Three เป็นที่ถูกใจของนักวาดทั่วโลก  แต่ถ้าจะให้เลิศศศ ก้อต้องซื้อปากกาเทพของเค้ามาใช้ด้วย  ซึ่งตอนนี้ยังไม่ได้ซื้ออะค่ะ  มีแต่ sensu brush ที่คิดว่าใช้ได้เหมือนกันนะ


        
          เอาเป็นว่าได้วาดรูปซักรูปก็มีความสุขแล้วค่ะ  จะวาดด้วยอะไรก็ช่างเถอะ  จริงๆตัวเองเป็นนักสะสม stylus อยู่เหมือนกัน  มีใช้อยู่หลายอัน หลายแบรนด์ ลองมาแล้วหลายแท่ง พังไปแล้วก้อมี รุ่นหลังๆมาต้องใส่ถ่านบ้าง ต้องชาร์จแบตเตอรี่บ้าง  รู้สึกไม่สะดวกเลยค่ะ  คือเวลาจะใช้ทีไร ชอบแบตหมดทุกทีสิ  สู้อันนี้ไม่ได้ คือ sensu ไม่ต้องใส่ถ่าน ใช้มือนี่แหละค่ะ

         แท่งนี้ราคาพอสมควร หาซื้อในเมืองไทยไม่ได้ ไม่เคยเห็นเลย  กว่าจะได้อันนี้มาก้อต้องดิ้นรนไปซื้อจาก ebay ขนแปรงเป็นพู่กันเหมือนพู่กันวาดรูป จำลองความรู้สึกเหมือนว่ากำลังวาดรูปอยู่บนกระดาษยังไงยังงั้น  นับเป็นของเล่นสุดโปรดอันนึงของเราเลย.



มกราคม 03, 2558

Sphygmomanometer เครื่องวัดความดันโลหิต และวันปีใหม่

ฉันเข้าสู่ปี 2015 / 2558 ตอนมานอนเฝ้าแม่อยู่ที่โรงพยาบาลพอดีเลย.

ตอนแรกก้อลุ้นๆอยู่ว่าแม่น่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลก่อนช่วงคริสมาสต์แน่ๆ  แต่ว่าความไม่แน่นอนเป็นของแน่นอนเสมอ  ไม่มีใครอยากนอนโรงพยาบาล ไม่มีพยาบาลคนไหนอยากได้รายได้พิเศษมาเฝ้าไข้ตอนช่วงปีใหม่  สุดท้ายจึงมาลงเอยที่คนไม่มีครอบครัว...มานอนค้างเป็นเพื่อนแม่ในคืนข้ามปี หุ หุ


แม่เองคงเซ็งเหมือนกันหากนอนแกร่วคนเดียวในวันปีใหม่ในสถานที่ที่ไม่ใช่บ้าน  สองคนแม่ลูกได้ยินเสียงผู้คนนอกตึกจัดงานฉลองโห่ร้องจนเสียงนับถอยหลังดังทะลุกระจกห้องพิเศษ  เอาเหอะนะ...หนึ่งปีมีหนเดียว  ปล่อยให้ผู้คนเค้ามีความสุขกันไป


ฉันเห็นเครื่องวัดความดันโลหิตเครื่องนี้ตั้งมาหลายวันตั้งแต่วันที่แม่นอนโรงพยาบาลวันแรกๆ  ทำให้นึกถึงเมื่อสองเดือนที่แล้วที่ฉันเองผ่าตัดและนอนโรงพยาบาลสองแห่งต่อกันสิบวัน  

ก้อแม่นี่หละที่เป็นคนอยู่ด้วยตลอดสิบวัน และในห้องผู้ป่วยของทั้งสองโรงพยาบาลก็มีเครื่องวัดความดันโลหิตอยู่ในห้องเหมือนกัน ทว่าเป็นแบบ digital 

ฉันนั่ง sketch เครื่องวัดความดันเพราะแม่เข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม  ทีวีต้องปิด เหลือเพียงแสงไฟกลางห้องที่สว่างเพียงพอจะวาดรูปได้ วาดออกมาแล้ว อืม...ถ้าไม่บอก  จะดูออกไหมว่าคืออะไร.





มกราคม 01, 2558

พฤศจิกายน 02, 2557

Thank You from my heart

Sketched by S Note on Galaxy Note 8.0


ฉันวาดรูปนี้แบบเร็วๆ หลังจากคุยโทรศัพท์กับพี่ที่สนิทกันคนนึง

กำลังรู้สึกว่าอยากจะขอบคุณที่พี่เค้าโทรมา  ทั้งจริงๆเราก้อต่างทำงานที่เดียวกันแต่คนละ floor ต่างมีภาระงานมากมายจนกระทั่งแทบจะหาโอกาสกินข้าวด้วยกันยังไม่มีเลย

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้เสมอมา เรื่องของเรื่องคือใกล้วันที่ฉันจะต้องเข้ารับการผ่าตัดเข้ามาเรื่อยๆ  นับจากวันนี้ก็อีกประมาณสิบวัน  ซึ่งคิดดูแล้วสัปดาห์นึงของฉันมันผ่านไปเร็วมากเวลาอยู่ที่ทำงาน  เพราะมัวแต่ทำงานมักจะทำให้ไม่มีเวลาคิด  อาจจะทำให้เตรียมการต่างๆไม่ทัน  ทั้งที่รู้ตัวตั้งแต่เดือนครึ่งว่าจะต้องผ่าแล้วละ

เมื่อวานก้อไปซื้อของสำหรับเตรียมการยังชีพหลังผ่าตัด  แต่ยิ่งคิดเรื่องการผ่าก็ยิ่งกลัว  ทั้งที่ควรจะกลัวก่อนหน้าที่ตัดสินใจ ตอนนี้ยังคิดว่าไม่เปลียนใจ แต่ความกลัวมันเป็นเรื่องที่ต้องเกิด

แม้จะถือว่าตอนผ่าอยู่ในฤทธิ์ยาสลบเราจะไปรู้เรื่องอะไร  พอฟืันมาหลังจากนั้นสิเรื่องนึง  ความเจ็บปวดจะมากแค่ไหนยังไม่รู้  ที่แน่ๆทรมาน...ไปอีกหลายวัน

พยายามหยุดความคิดเอาไว้  ปลง ปลง และ ปลง  คนเราก้อเท่านี้  ตายไปก้อเหลือแต่กระดูกเหมือนกันหมด  เกิดมาตัวเปล่า  เข้าห้องผ่าตัดตัวเปล่าแค่เสื้อผ้าหุ้มร่างกาย  มือถือ แหวน นาฬิกา  ไอโฟน ไอแพด เอาเข้าไปด้วยไม่ได้  ถ้าได้รอดกลับมาจากห้องผ่าตัดค่อยว่ากันใหม่.....หุ หุ