กรกฎาคม 21, 2565

Promotion ลดราคา E-book ลดรับเงินเฟ้อ 1 สัปดาห์

 



สภาพเศรษฐกิจช่วงนี้เป็นอะไรที่รู้กันดีอยู่ว่า "อยู่ยาก" โดยเฉพาะคนไม่มีรายได้. คนเกษียณแล้ว. คนไม่ได้ทำงานประจำอย่างเรา

ลองคิดดู. พฤติกรรมของแพง หรือ ของขึ้นราคานั่นมันมีพฤติกรรมสองแบบ คือ ขึ้นราคาแบบโจ่งแจ้ง. กับแอบๆขึ้น. คือ ลูกค้าเหมือนจะจ่ายเงินเท่าเดิม แต่ปริมาณของที่เคยได้จะลดลง

ผู้เขียนซื้ออาหารจากร้านหนึ่งเป็นประจำ.  ปลาทูทอดตัวเล็กลงกว่าเดิม. แต่ราคาเท่ากับที่เคยจ่ายค่ะ

ไม่แม้แต่ปีกไก่กลางทอด. แต่ก่อนเวลาซื้อจะนับชิ้นได้ 6. ชิ้น.ในกล่อง ตั้งแต่น้ำมันขึ้นราคาเนี่ยก็หนึ่งกล่อง. เจอไก่ทอดแค่ 5 ชิ้น

เรื่องน้ำมันขึ้นราคา ของแพงตามๆกันเป็นที่เข้าใจ

แต่ว่าพอราคาน้ำมันลง แต่ราคาข้าวของไม่ลงมาอีกนั่นหละ ที่ไม่อยากจะยอมรับ

ขอบ่นๆเรื่องของแพงซะหน่อย. คิดแล้วก็ต้องอดทนกันต่อไป. รู้สึกเงินทุนรอนที่เป็นบุญเก่าจะหดลงไปเรื่อยๆจนใจหายแล้วหายอีก.  นี่มันคือชีวิตจริงคนเกษียณที่ไร้บำนาญ

ชีวิตเหมือนโดนล้มกระดาน.  เริ่มใหม่หมด....

จึงเป็นที่มาขอโปรลดรับเงินเฟ้ออออออ.  55555. ช่วยคนรักการอ่านบ้างอะนะ

ลงมือสร้างสรรค์โปสเตอร์อลังการงานสร้างเช่นนี้   อย่าพลาดกันนะคะ  :)


พร้อม Download ไว้อ่านได้แล้ววันนี้ :


เรื่องสั้นแนวดราม่าเกี่ยวกับชีวิตคู่ของผู้หญิงคนหนึ่งที่ประสบปัญหาสามีนอกใจ. 


เมื่อทุกชีวิตต่างแสวงหาความสุข-ความสมหวังในชีวิตคู่ โดยคาดหวังถึงความซื่อสัตย์จากคู่ของตน. 


แต่ในเมื่อคู่ของเรานั้นก้อเป็นมนุษย์ธรรมดาเฉกเช่นเรา. จึงไม่อาจจะหวังได้ว่าเค้าจะเหมือนเดิมตลอดไป







กรกฎาคม 07, 2565

ทบทวนชีวิต ไตรมาสที่ 3 ปักหมุดไมล์ใหม่

 



คิดๆดูแล้วบางทีชีวิตก้อเป็นเรื่องตลก  ที่ตลกก้อเพราะมันพลิกผันกันได้ง่ายดายจนราวกับว่าไม่ใช่เรื่องจริง

ใครจะไปรู้ว่าวันนี้เรากลายมาเป็นคนสร้างสรรค์งานอาร์ตไปแล้วจริงๆ.  ไม่ใช่เพียงแค่สร้างสรรค์เพราะใจต้องการจะทำ.  แต่สร้างสรรค์และต้องหาเลี้ยงชีพให้ได้อีกด้วย

บ่อยๆที่เรายังแอบเจ็บจี๊ดว่าเคยมีรายได้เท่าไหร่   ยิ่งคิดถึงสิ่งที่ผ่านพ้นไปยิ่งทำให้จิตตกไปซะเปล่าๆ. ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตในปัจจุบันดีขึ้น

เราเคยเป็นคนทำงานเยอะ   ความหมายคือรับผิดชอบอะไรหลายๆอย่างพร้อมๆกันจนล้นมือ.  และนั่นคงเป็นเรื่องปกติสำหรับคนทำงานรับจ้าง หรือเป็นมนุษย์เงินเดือนนั่นแหละ. เรารู้สึกว่ายิ่งอายุงานนานๆไป องค์กรอาจจะลืมไปว่าเคยให้เราทำอะไรไปแล้วบ้าง.  องค์กรไม่สามารถจะหยุดนิ่งได้. เพราะการแข่งขันในเชิงธุรกิจไม่เคยหยุดเช่นเดียวกัน.  ดังนั้นเราจึงต้องน้อมรับงานใหม่และงานเก่าที่พร้อมจะเข้ามาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เรื่องรายได้ที่เคยได้คงต้องมามองมุมใหม่กันหน่อย

เราคงต้องเอามาเป็นเป้าหมายในใจว่าซักวันจะต้องหาให้ได้เท่าเดิมให้จงได้.  จะได้มีพลังในการต่อสู้ต่อไป

เรื่องที่ต้องระมัดระวังคือ...บางทีเราผูกตัวเองไว้กับตัวเลขมากเกินไป. เราก้อจะเครียด.  

อย่าไปทำชีวิตตอนนี้ให้เหมือนกับชีวิตตอนเป็นพนักงาน

ที่ต้องทำตัวให้ได้ตาม KPIs ที่ต้องทำนี่-นั่น-โน่น ให้ได้ตามเป้าตัวเลขต่างๆนานา ของหน่วยงาน หรือขององค์กร ต้อง Achieve กิจกรรมหลักให้ได้เท่านั้นเท่านี้

การมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเงินเสมอไป. อย่าหลงทางทีเดียวนะเรา...

เรารู้สึกว่าตอนนี้เรามีความสุขกับการทำงานในสิ่งที่เราชอบ

แต่นั่นหละ.  เรายังต้องกินต้องใช้ และดูแลครอบครัว. เราอาจจะมีความสุขกับปัจจุบัน และอนาคตถ้าจะให้ไม่เปิดตาดูเลยคงจะเป็นไปไม่ได้

เรื่องที่เรากังวลจึงมักจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับอนาคต ที่เราไม่รู้ และยังมาไม่ถึงนั่นเอง...

เราไม่รู้อนาคต. เราได้ทำทุกวันอย่างเต็มที่.  ทำงานสร้างสรรค์ไปเรื่อยๆ. มันก้อจะวนๆอยู่กับงานถ่ายภาพ. งานวาด  ถ้าเอาออกมาแตกย่อยเป็นเรื่องๆ ก้อแตกออกไปเป็นสินค้าหลายประเภทอยู่เหมือนกัน  มันขึ้นอยู่กับว่างานที่เราทำออกมาแล้วจะไปสร้างต่อเป็นสินค้าอะไรต่อไป

ตอนนี้รู้สึกว่าทักษะพัฒนาขึ้นมาในระดับหนึ่ง. สามารถรับงาน graphic design ได้แล้ว. หาเงินได้บ้างแล้ว. เรียกตัวเองว่าเป็น graphic designer และ photographer ได้อย่างเต็มตัว

ส่วนงานเขียนหนังสือ. บอกจากใจว่ายังอยากทำอยู่.  แต่เวลาไม่เหลือ5555

กลายเป็นว่าเอาความอยากทำงานด้านการเขียนมาทำ content ไปก่อน

ก้าวเข้าสู่ไตรมาสที่ 3 ประจำปี 2565 แล้วนะเนี่ย... มองดูแล้วชีวิตเราก้อมีความก้าวหน้ามากขึ้น. แม้ว่ารายได้จะโตช้าเป็นหอยทาก ฮ่าาาา. คือ. ช้ายิ่งกว่าเต่าอีกอะค่ะ

แต่อันนี้ไม่ได้มานั่งปลอบใจตัวเองนะ. ถ้าเป็นกราฟจะเห็นว่ามัน Growth ยกหัวขึ้นแฮะ. ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี

เราก้อได้แต่สู้ไม่ถอยค่ะ.  (เพราะถอยไม่ได้แล้ว. ถอยคือตกเหว)

สู้เต็มที่ค่ะทุกคน...ฮึบๆๆๆ