การเป็นคนผอมเลยทำให้ดูไม่ค่อยจะแก่ ฮ่าาาา แต่เมื่ออายุมากขึ้น ทำไมจึงคิดมาสนใจเรื่องอาหารมากขึ้นก้อไม่รู้ หรือจะเป็นเพราะสื่อสมัยนี้ชอบพาไปดูรูปอาหารที่ถ่ายภาพออกมาสวยๆ คนวาดรูปก้อวาดรูปอาหาร Post โชว์กันตาม social media อย่างแพร่หลาย กลายเป็นว่าเกิดอยากจะวาดรูปอาหารบ้าง และอยากจะกินขึ้นมาเวลาเห็นรูปอาหารสวยๆ ซะแล้วสิ
ด้วย Life Style ที่ต้องทำงานเต็มเวลา อาหารเช้าไม่ต้องพูดถึง แทบไม่เคยรู้จัก อาหารเย็นกินตอนประมาณสองทุ่มก้อบ่อย พอเสาร์อาทิตย์ก้อเหนื่อยล้ามากมาย ตื่นมาทำอาหารเช้าไม่ไหว ได้แต่ซดกาแฟปรุงสำเร็จอยู่กับบ้าน ไม่อยากจะกระดิกขับรถออกไปตะเวณที่ไหนอีก เบื่อรถติด
นานๆทีก้อจะลุกขึ้นมาทำอาหารกินเองบ้าง ยิ่งตอนออกจากโรงพยาบาลหลังจากผ่าตัด จำได้ดีว่าหมอห้ามเคี้ยวสองเดือน กินอะไรกับชาวบ้านเค้าไม่ได้ ต้องทำอาหารกินเอง ถึงได้รู้รสชาติของชีวิตว่าต้องพึ่งตัวเองให้ได้
ความสนใจไม่ได้มีเพียงเรื่องอาหาร ยังสนใจไปถึงวัตถุดิบการทำอาหาร โดยเฉพาะพวกพืชผักต่างๆ ก้อรู้สึกตื่นเต้นเวลาได้เห็นพวกผักเขียวๆบนแปลง หรือผักสดตามซุปเปอร์มาร์เกต รู้สึกว่ามันมีอีกโลกนึงที่ฉันไม่เคยรู้จัก เป็นโลกใหม่ จากเดิมที่เข้าร้านหนังสือทุกครั้งที่เข้าห้างสรรพสินค้า เดี๋ยวนี้พยายามเข้าซุปเปอร์มาร์เกตให้บ่อยขึ้นเหมือนกัน เพื่อจะได้รู้จักพวกเครื่องปรุงต่างๆ กับพวกวัตถุดิบแปลกๆ ไม่ว่าจะเป็นของไทยหรือของนอก ให้เหมือนกับเวลาเดินเข้าร้านขายเครื่องเขียน ซึ่งฉันจะรู้เยอะเกี่ยวกับพวกสี หรือดินสอ ปากกา
คนทำกับข้าวเก่งๆอาจจะนึกขำกับรูป วิธีอุ่นข้าวด้วยไมโครเวฟข้างบนที่นั่งทำจากรูปที่ถ่ายด้วย Iphone แล้วเอามาทำต่อใน Photoshop อีกที เพื่อเตือนความจำตัวเอง เพราะชอบลืม โดยเฉพาะอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องกิน คือว่านานๆทำทีนึงไง ต้องมาเริ่มทดลองใหม่ทุกที ว่าคราวก่อนนั้นทำยังไง จำไม่ได้ซะงั้น
ทำไว้เตือนตัวเองคงไม่เป็นไร เดี๋ยวอีกสองวันยังต้องไปทำงานก่อนหยุดยาวช่วงสงกรานต์ซึ่งเป็นช่วงหาของกินยาก เพราะพ่อค้าแม่ค้ากลับต่างจังหวัดกันหมด ร้านปิด ไม่มีไรกินล่ะทีนี้
เอาเป็นว่าต้องรอดตายให้ได้ก่อนช่วงสงกรานต์นี้ละกันนะจ๊ะ.
